
Ashwin Ramadhin
“Voor mij draait het leven om bevrijding. Bevrijding van oude patronen, van verwachtingen, van alles wat me tegenhoudt om authentiek te kunnen leven*. Het feit dat ik in Nederland ben geboren, heeft me die ruimte gegeven om mezelf te ontdekken, om los te breken van de negatieve patronen die van generatie op generatie worden doorgegeven. Bevrijding is altijd een belangrijk thema in mijn leven geweest, en het proces van loslaten maakt mijn “rugzakje” steeds lichter, wat enorm bevredigend is. Het geeft me veel vreugde dat ik in Nederland de kans heb gehad om mezelf te ontdekken en omringd te zijn door mensen uit verschillende culturen.”
Lees het hele interview met Ashwin hier

Rashida Moentadj
“Ik droom over een wereld waar iedereen uit de kast komt, zodat we alle delen in onszelf durven te omarmen. Ik droom van een wereld waar we allemaal erkennen dat we delen van onszelf verbergen en in beperkte vrijheid leven. Ik droom van een wereld waarin het hele concept van ‘uit de kast komen’ niet alleen gerelateerd is aan seksualiteit, maar aan een collectieve bevrijding door het bespreekbaar maken van taboe onderwerpen en het tonen van kwetsbaarheid te zien als de krachtigste tool om die vrijheid te bereiken.”
Lees het hele interview met Rashida hier

Nazrina Rodjan
Wat ik heb gemerkt is dat deze beelden andere queer mensen van Hindostaanse of Zuid-Aziatische afkomst diep kunnen raken. Tot op heden waren er niet zoveel beelden waar wij ons in konden herkennen en de kracht van zulke kunstwerken is dat ze het idee van Hindostaans & queer zijn helpen normaliseren. Hoe meer er van zulke beelden bijkomen en hoe wijder ze worden verspreid, hoe meer mensen het zien en beseffen dat queer zijn in de Hindostaanse gemeenschap er gewoon bij hoort.
Lees het hele interview met Nazrina hier

Riyaz van Wegberg
Ik wil later geen kinderen, maar als ik queer children heb — like, weggerende twintigjarigen, terwijl ik veertig ben of zo — dan zou ik ze willen geruststellen: ‘Het komt echt wel goed; vroeger strooiden we samen met poeder in de tuin!’ Dat we die gemeenschap gecreëerd hebben in Den Haag, dat we zoveel invloed hebben, dat geeft me immense joy. Dat stukje joy is voor mij ook wel altijd verbonden aan trots: ik ben trots op hoeveel we bereikt hebben, zoals het organiseren van Pride. Maar ook de rijkwijdte die Hindostaans en Queer nu heeft geeft mij vreugde.
Lees het hele interview met Riyaz hier

Jeanette Chedda
“Ik hou gewoon van traditionele kleding. Ik vind het zo mooi, de kleuren. Het past gewoon bij wie ik van binnen ben. Ik maak mezelf altijd wel heel erg klein, ik kan nooit echt m’n hele persoonlijkheid zijn. Ik uit het wat meer in hoe ik eruitzie. Ik kan meer van m’n persoonlijkheid laten zien door hoe ik eruitzie. Als je in een wereld leeft waar je onzichtbaar bent, ik ben natuurlijk niet onzichtbaar, maar ik voel me niet gehoord en gezien. Ik word heel vaak genegeerd. Dus ik uit me echt, door mijn uiterlijk. Er zitten zoveel symbolen in m’n uiterlijk, het draagt uit wie ik ben. Het gaat ook heel natuurlijk, ik doe gewoon wat ik voel.”
Lees het hele interview met Jeanette hier

Eren Mihael
‘Het gaat voor mij steeds makkelijker om mezelf aan de wereld te laten zien als Hindostaanse queer persoon. En om me bijvoorbeeld te kleden of uit te drukken hoe ik wil! De realisatie dat ik aan niemand, noch mijn familie, noch de mensen daarbuiten, verantwoording hoef af te leggen, voelt heel bevrijdend. Ik ben gewoon wie ik ben! Met mijn alternatieve stijl, piercings, tatoeages en gekleurde haren — en daar haal ik veel vreugde uit!’
Lees het hele interview met Eren hier
Shivaani Harinandansingh
‘Voor mijn fotografie haal ik veel inspiratie uit de genderfluïde gedaantes in het Hindoeïsme, waarbij ik probeer gender normen te verbreken. Vooral hoe we die kennen in de westerse wereld. Dus alhoewel ik niet heel praktiserend ben, haal ik veel joy uit de beeldvorming van het hindoeïsme. Ik voel me dan ook heel trots om deel te mogen zijn van deze fluïde, vrije en open-minded zienswijze!’
Lees het hele interview met Shivaani hier
Patrick Somai
‘Baithak Gana is uitbundig, zowel de muziek als de dans. Het is sierlijk en overstijgend. In Baithak Gana kan je onvoorwaardelijk jezelf zijn; het maakt niet uit wie je bent, iedereen danst met z’n heupen: mannen, vrouwen, queers en niet-queers. Het is een universele dans, dat is het mooie ervan. Je mag op het ritme van de muziek met alles schudden en bewegen, het is als het ware bevrijdend.’
Lees het hele interview met Patrick hier

Dilisha Jethoe
‘Zo krijg ik vaak van mensen te horen dat ze niet hadden verwacht dat ik queer zou zijn en dat vind ik altijd een hele vreemde opmerking. Zaken als queerness kan je immers, naar mijn mening, niet helemaal afleiden uit iemands fysieke uiterlijk. Elke keer dat ik zo’n vooroordeel bij iemand kan wegnemen, voelt dat voor mij als een overwinning.’
Lees het hele interview met Dilisha hier
Devika Chotoe
‘De bewustwording dat we elkaar zien in onze meervoudigheid en samen die ruimte maken voor elkaar vind ik een mooi gegeven. En het kruispunt van mijn Hindostaanse en queer identiteit vind ik een hele waardevolle plek om te delen met anderen.’
Lees het hele interview met Devika hier

Rocher Koendjbiharie
‘Veel van mijn werk is gefocust op sociale rechtvaardigheid en gelijkwaardig. Dit zijn hele belangrijke waarden voor mij. Ik probeer deze waarden ook zoveel mogelijk toe te passen in mijn eigen leven.’
Lees het hele interview met Rocher hier

Nafiesa Rasoelbaks
‘In de eerste plaats voel ik mezelf eerder Hindostaans dan queer. Deze twee aspecten van mijn identiteit zijn niet per se vergelijkbaar, omdat Hindostaans zijn voortkomt uit de cultuur waar ik vandaan kom, terwijl queer zijn meer gaat over wie ik ben in mijn doen en laten.’
Lees het hele interview met Nafiesa hier

Sunny Parag
‘Voor mij is familie mijn grootste geluk. Mijn grootste joy. Bij mijn familie thuis voel ik mij geen queer persoon, ik voel mij gewoon mezelf. Ze accepteren mij volledig voor wie ik ben, en dat is een enorme bron van vreugde voor mij’.
Lees het hele interview met Sunny hier

Ryan Ramharak
‘Mijn vreugde, of “queer joy,” komt vooral voort uit de manier waarop ik rituelen en mijn verbinding met mijn voorouders in mijn leven integreer. Het ouderschap is een groot deel van mijn vreugde. Ik heb het geluk gehad mijn eigen kind te dragen en dat is iets waar ik dagelijks vreugde uit haal. Daarnaast voel ik me heel verbonden met mijn Hindostaanse roots en probeer ik deze tradities door te geven aan mijn kind’.
Lees het hele interview met Ryan hier
Lionel Jokhoe
‘Ik heb behoorlijk wat afstand genomen van mijn Hindostaanse identiteit. Doordat ik heb gekozen om homo te zijn in Nederland, ben ik een stukje beroofd van mijn Surinaams-Hindostaanse identiteit. Dat maakt het voor mij lastig om weer een stap terug te doen, om te kijken wat ik mis. Ik voel mij nu heel gelukkig, zonder dat te moeten ophangen aan een stukje identiteit. Ik voel mij een wereldburger, ik ben wie ik ben BASTA!’
Lees het hele interview met Lionel hier

Tilottema Kalpoe
‘Ik denk voor mij, in deze identiteit, dat het zeker wel zelfacceptatie is dat nodig was. De eerste reacties waren niet de fijnste maar ik denk dat, omdat ik achter mezelf wilde blijven staan, ik niet in conflict kwam met mezelf. Ik vond meer vervulling. Ik denk eigenlijk dat ik daarvoor best ongelukkig was en altijd zo in conflict was met mezelf. Het geeft vervulling als je op een bepaalde manier gewoon relaxter in het leven kan staan en meer jezelf kan zijn, al is dat in simpele interacties.’
Lees het hele interview met Tilottema hier

Raashmie Manna
‘Vanuit huis uit ben ik traditioneel opgevoed. Een van mijn grootste dromen is om met iemand middels Hindoeistische huwelijksceremonie de liefde te verbinden. Toen ik aan mijn familie vertelde dat ik dit voor me zag met een queer persoon, wat ook daadwerkelijk te realiseren is, voelde het heel vreugdevol om dit met hen te delen. De liefde die je voor een ander kan voelen is voor mij niet gebonden aan hoe iemand zich identificeert!’
Lees het hele interview met Raashmie hier

Louise Autar
‘Door de juiste mensen te vinden en zo mijn eigen Hindostaanse gemeenschap te vormen binnen de grotere gemeenschap, ging het op een gegeven moment vrij makkelijk met het uitdragen van mijn queeridentiteit binnen de Hindostaans-Surinaamse gemeenschap. Dat heeft me heel veel vreugde gegeven, het gevoel dat dit er ook mag zijn en ik er mag ruimte voor mag en kan maken. Ik ben Hindostaans en queer, en ook op gelijk gewicht; ik ben niet alleen Hindostaans of alleen queer, ik ben Hindostaans en queer’.
Lees het hele interview met Louise hier

Ashwari Akloe
‘De belangrijkste bronnen van vreugde in mijn leven zijn mijn ouders en mijn zus. Door hen voel ik mij gevalideerd in mijn Hindostaanse queer identiteit. Ik denk dan terug aan de tijd met mijn ex-vriendin. Wanneer ze bij ons over de vloer kwam, gaf mijn moeder haar heel spontaan cadeautjes. Of mijn vader die dan grapjes met haar maakte. Dan merkte ik dat ze een diepere band met haar opbouwden. Hierdoor voelde het voor mij ook steeds makkelijker om thuis te praten over mijn queer identiteit. De houding van mijn familie ten opzichte van mijn queerness heeft heel erg geholpen met zelfacceptatie. Mijn ouders en zus zullen altijd een onschatbare bron van vreugde in mijn leven zijn’.
Lees het hele interview met Ashwari hier

Wedica Premchand
‘Vreugde, als queer persoon, betekent voor mij ook een daad van verzet. In de geschiedenis zijn queer mensen vaak onderdrukt, genegeerd of bewust uitgewist. Dat ik nu mijn leven vrij kan leven en vreugde kan ervaren erin, voelt als een overwinning’.
Lees het hele interview met Wedica hier

Kai Bhawanibhiek
‘Ik denk dat het goed is om te raden te gaan wat jij leuk vindt; wat maakt jou blij? en kijken hoe dat past binnen de beiden culturen. Daarbij ook het advies om de Hindostaanse cultuur te exploreren, want ze is groot en breed en er is ruimte voor veel; ze is heel adaptief, dus er is hoogstwaarschijnlijk ruimte – en misschien is die ruimte al gecreëerd – voor jouw vreugde in die cultuur als Hindostaanse queer persoon’.
Lees het hele interview met Kai hier

Renaldo Farkas
‘Voor mij, maar ik denk ook voor velen uit onze community gaat het heel erg om zelfacceptatie. Voor veel mensen betekent opgroeien in een heteronormatieve samenleving: jezelf ontkennen en afwijzen. Voor mij was dit ook een uitdaging. Ik heb heel erg moeten leren om van mezelf te houden en mezelf volledig te accepteren. En om mezelf niet meer te dempen of me aan te passen aan de omgeving door me heel erg bezig te houden met wat andere mensen over mij denken. En dat is echt een proces waarbij ik elke keer steeds een stapje zet en nog steeds bezig is. Elke keer dat ik nieuwe stappen maak, leer ik over manieren waarbij ik mezelf nog steeds ontken of in de steek laat. Door dit proces durf ik mezelf steeds meer te omarmen. En elke keer dat ik mezelf meer accepteer en van mezelf hou, leef ik ook steeds authentieker en wat meer als mezelf! Zo laat ik elke keer steeds meer geluk toe in mijn leven’.
Lees het hele interview met Renaldo hier

Ashwari & Suraina
‘Hindostanen staan er niet bij stil dat mensen uit hun eigen cultuur ook queer kunnen zijn. Mensen in de Hindostaanse gemeenschap zien het niet, waarbij er vaak de gedachte bestaat dat het een Westers concept is en niet iets wat bij Hindostanen kan voorkomen’.
‘Wat ons zou helpen is meer aanmoediging en meer support vanuit de Hindostaanse gemeenschap. Het zou ook helpen wanneer bondgenoten hun support meer uitspreken. Dat nodigt uit tot gesprek, wat ook belangrijk is om het taboe te kunnen doorbreken binnen de Hindostaanse gemeenschap’.
Lees het hele interview met Ashwari & Suraina hier

Fazle Shairmahomed
‘Het feit dat queer zijn een issue is en dat we een concept hebben als coming out toont voor mij hoeveel geweld er is aan gedaan op onze vrijheid. En dat geldt dus dwars door alle etniciteiten en volkeren heen. Een coming out als queer is één ding, maar alle queer mensen weten dat er zoveel andere lagen openen op het moment dat je besluit om uit de kast te komen. Ik wens dat we in deze eeuw het proces van coming out als concept gaan verbreden, zodat we kunnen omarmen dat ook niet-queer mensen of mensen die zich niet identificeren als queer, een proces van coming out hebben’.
Lees het hele interview met Fazle hier

Jason Gafar
‘Vanuit de Hindostaanse gemeenschap heb ik behoefte aan meer acceptatie, maar ook dat mensen het idee los laten: ‘als mijn eigen kind maar niet gay is’. Het is heel giftig om zo te denken, want waarom zou het moeten uitmaken wiens kind het is? Het is en blijft ten eerste nog steeds een mens! Ik denk dat het heel belangrijk is dat mensen dat gaan inzien en meer vanuit die gedachtegang gaan leven. Dat zal vooral veel meer positiviteit brengen binnen de gemeenschap, maar ook in mensen hun leven’.
Lees het hele interview met Jason hier
Renal Jiawan
Mijn gay identiteit is onderdeel van mijn identiteit, maar het is niet mijn gehele identiteit. Het leert mij veel over mezelf en het heeft mij gevormd tot de persoon die ik ben. Ik ben erachter gekomen dat ik een sterk persoon ben.
Hindostanen vinden de mening van anderen heel erg belangrijk en gaan daar op een gegeven moment ook naar leven. Als Hindostaanse queers eenmaal uit de kast zijn, dan kunnen of durven ze binnenshuis niet echt open en eerlijk te zijn over wat er gebeurd in hun leven. Laten we eerlijk zijn: als queer persoon heb je over het algemeen een zwaarder leven dan een hetero persoon, want je maakt dingen mee. Dat kunnen bijvoorbeeld interne struggles zijn of discriminiatie en intimidatie op straat. Als je dat binnenshuis niet kan delen, dan kan dat een geïsoleerd gevoel geven.
Lees het hele interview met Renal hier
Cheyenne Smaal
Ik geef mezelf geen label als transgender, want als je jezelf een label geeft ga je ernaar leven. Je gaat leven naar het slachtofferschap en houdt daarmee de identiteit van slachtoffer in stand. Daarmee hou je ook een probleem in stand. En wij LHBTI’ers moeten niet onderdeel van een probleem worden, wij moeten de oplossing zijn. Dat betekend dat wij zeggen: ‘luister, ik ga niet met jou vechten, ik ga geen strijd aan. Ik transcendeer mij als mens en wij gaan elkaar als mens helpen’.
De voornaamste obstakels binnen de Hindostaanse gemeenschap vind ik de man-vrouw verdeling, het hooghouden van een bepaald ideaal en de schaamtecultuur. Vanuit die schaamte zie je heel veel compensatiegedrag. En ook heel veel zelfdoding, omdat je jezelf niet kan zijn.
Lees het hele interview met Cheyenne Smaal hier
Rocher Koendjbiharie
Hindostanen in Nederland zijn de ‘twice migrant group’. Zij hebben bloedlijnen die in een relatief korte tijd, om en nabij een eeuw, twee keer zijn gemigreerd. Dat doet wel iets met identiteitsvorming en ik denk dat dat kan leiden tot een bepaalde vorm van patriotisme. Hierdoor ontstaat er een soms wat krampachtige houding met liefde naar de eigen cultuur. Ik merk het bij Hindostanen, maar ook bij Hindostaanse queers.
Vanuit queer rechten kwam ik op intersectionaliteit en door intersectionaliteit leerde ik dat alle soorten marginalisatie met elkaar verbonden zijn. Daarom probeer ik mij uit te spreken tegen allerlei soorten onderdrukkingen.
Lees het hele interview met Rocher hier
Lionel Jokhoe
De vrijheid die we nu hebben, was iets dat we ons niet konden voorstellen in de jaren ‘80 en daarvoor. Er is best wel veel veranderd ten opzichte van die tijd, maar we zijn er nog lang niet.
Ik ben in Europa een van de eerste mensen die met zwarte homo’s aan de slag is gegaan. Namens de SUHO heb ik vorig jaar, in 2019 tijdens het Kwakufestival, de Mikel Haman Award in ontvangst mogen nemen.
Lees het hele interview met Lionel Jokhoe hier
Ryan Ramharak
Ik kwam er heel geleidelijk eerst achter dat ik geen vrouw ben terwijl ik wel zo werd gezien en opgevoed. Omdat ik dacht dat er alleen mannen en vrouwen bestonden ging ik er van uit dat ik dan dus wel trans man zou zijn. Maar tijdens mijn transitie merkte ik dat het hokje man ook te klein is. Ik voel me dus geen vrouw en ook geen man. Ik zweef een beetje in de ruimte buiten de hokjes. Ik heb zowel vrouwelijke als mannelijke kanten/expressie. Ik ben non binair en queer.
De schaamte die je niet over je familie wil brengen en de goedkeuring of afkeuring die oudere familieleden vinden te mogen geven over jou leven is denk ik wel heel Hindostaans.
Lees het hele interview met Ryan hier
Sunny
Tien jaar geleden was ik de tweede transgender op de Nederlandse televisie en toentertijd ook de enige niet-witte. Ik kreeg heel veel doodsbedreigingen en werd op straat uitgescholden. Toen ervaarde ik pas hoe heftig het was. Het beangstigde mij heel erg. Ik heb mij toen teruggetrokken en verstopt.
Voor homoseksuele mannen en lesbische vrouwen zijn er veel ontmoetingsplekken om herkenning te kunnen vinden. Dat is er voor transgenders niet op een laagdrempelige manier. Het is als trans vrouw lastig om een plek te vinden waar je kan aarden en iets om je mee te identificeren. Ik heb best wat heftige dingen moeten doorstaan in Amsterdam en met die ervaring hoop ik anderen te kunnen helpen.
Lees het hele interview met Sunny hier
Jason Janki
Ik was zestien toen ik uit de kast kwam. Mijn ouders reageerden daar heel goed op. Ze zeiden het allang al te weten en er helemaal geen moeite mee te hebben. Mijn ouders hebben mij nooit tegen gehouden in wie of wat ik wilde zijn. Als ik als kind met poppen wilde spelen, dan mocht dat. Ik kreeg barbies van mijn ouders, als ik daarom vroeg. Ik herinner mij dat ik als kind een keer samen met mijn broertjes en ouders in de speelgoedwinkel stond om voor ons waterpistolen uit te zoeken. Ik koos voor een roze waterpistool en mijn ouders maakten daar geen enkel punt van. Ze hebben mij nooit in het genderhokje van man proberen te forceren. Ze lieten mij vrij om te zijn wie ik wilde zijn.
Hindostanen kunnen nog steeds heel ouderwets zijn. ‘Manai ka boli’ (wat zal men ervan vinden/zeggen) speelt een hele grote rol. Ik heb daar zelf geen problemen mee gehad in mijn familie. Mijn adjie had er bijvoorbeeld helemaal geen problemen mee, ze had zoiets van: als jij maar gelukkig bent.
Lees het hele interview met Jason hier
Ricky Mohabbat
Binnen de homo-gemeenschap krijgen gekleurde mannen regelmatig te horen dat zij, en ik quote, knap zijn voor een *bevolkingsgroep*. Ik weet niet waar dat vandaan komt en ik vind het uitermate problematisch dat mensen dat durven te zeggen. Ik ben niet ‘knap voor een Hindoestaan’. Ik ben een mens. Daten als gekleurde homo is lastig, want de Nederlandse gayscene is over het algemeen een hele witte wereld. Je wordt altijd gezien als een smaakje of als iets exotisch. Daar wil ik van af.
Ik kan wel zeggen dat ik trots ben op mijn eigen identiteit. En daar is het Hindostaan-zijn een onderdeel van.
Lees het hele interview met Ricky hier
Sanjana Wazir
Ik ben nooit echt uit de kast gekomen, ik stond op een dag in de l’homo en toen was het openbaar. Mijn biologische familie stond hier niet achter. Ze zeiden dat het niet kon, dat het fout was en dat het een fase was. Ik dacht dat ze misschien wel gelijk hadden en daarom probeerde ik mezelf te veranderen om toch in hun plaatje te passen. Nu ik mezelf beter ken en meer zelfvertrouwen heb, weet ik dat acceptatie door de mensen waar je van houdt het allerbelangrijkste is. Dat hoeft niet per se familie te zijn. Ik heb behoefte aan acceptatie van het feit dat ik Hindostaans, maar niet hetero ben.
Lees het hele interview met Sanjana hier
Riyaz van Wegberg
Binnen de Hindostaanse gemeenschap is er een vorm van anti-blackness, waardoor Hindostaanse queers op een bepaalde manier worden geforceerd om mee te doen met witheid. Als ze daarom uit de kast komen hebben ze ook een heleboel koloniaal denken uit te pakken en ook nog een heleboel homofobie om uit te pakken. Als je niet monogaam bent of niet de financiële middelen hebt, dan zijn er wel veel verwachtingen vanuit de Hindostaanse gemeenschap waar je niet aan kunt voldoen. De relatie die Hindostanen hebben tot kleur is ingewikkeld. Ik denk dat dat heel specifiek is voor Hindostaanse gemeenschap is.
Lees het hele interview met Riyaz hier
Ravy
Vele kennen mij als Ravy. Ik ben een Engelstalige rapper, songwriter en schiet videoclips voor andere opkomende artiesten. Momenteel woon ik in Londen.
Je kan mij vaak vinden in een studio waar we nieuwe songs creëren en/of andere artiesten begeleiden en helpen met opname. Daarnaast ben ik veel bezig met editen.
Ik was 16 jaar toen ik uit de kast kwam bij mijn moeder. Ze zei dat ze er een beetje moeite mee zou hebben, maar zolang ik maar gelukkig ben. Uiteindelijk vertelde ze de hele wereld met trots dat ik gay ben, voordat ik de kans kreeg om het zelf te vertellen.
Lees het hele interview met Ravy hier















