Interviews

Jason Gafar

‘Vanuit de Hindostaanse gemeenschap heb ik behoefte aan meer acceptatie, maar ook dat mensen het idee los laten: ‘als mijn eigen kind maar niet gay is’. Het is heel giftig om zo te denken, want waarom zou het moeten uitmaken wiens kind het is? Het is en blijft ten eerste nog steeds een mens! Ik denk dat het heel belangrijk is dat mensen dat gaan inzien en meer vanuit die gedachtegang gaan leven. Dat zal vooral veel meer positiviteit brengen binnen de gemeenschap, maar ook in mensen hun leven’.

Lees het hele interview met Jason hier

Renal Jiawan

Mijn gay identiteit is onderdeel van mijn identiteit, maar het is niet mijn gehele identiteit. Het leert mij veel over mezelf en het heeft mij gevormd tot de persoon die ik ben. Ik ben erachter gekomen dat ik een sterk persoon ben.

Hindostanen vinden de mening van anderen heel erg belangrijk en gaan daar op een gegeven moment ook naar leven. Als Hindostaanse queers eenmaal uit de kast zijn, dan kunnen of durven ze binnenshuis niet echt open en eerlijk te zijn over wat er gebeurd in hun leven. Laten we eerlijk zijn: als queer persoon heb je over het algemeen een zwaarder leven dan een hetero persoon, want je maakt dingen mee. Dat kunnen bijvoorbeeld interne struggles zijn of discriminiatie en intimidatie op straat. Als je dat binnenshuis niet kan delen, dan kan dat een geïsoleerd gevoel geven.

Lees het hele interview met Renal hier

Cheyenne Smaal

Ik geef mezelf geen label als transgender, want als je jezelf een label geeft ga je ernaar leven. Je gaat leven naar het slachtofferschap en houdt daarmee de identiteit van slachtoffer in stand. Daarmee hou je ook een probleem in stand. En wij LHBTI’ers moeten niet onderdeel van een probleem worden, wij moeten de oplossing zijn. Dat betekend dat wij zeggen: ‘luister, ik ga niet met jou vechten, ik ga geen strijd aan. Ik transcendeer mij als mens en wij gaan elkaar als mens helpen’.

De voornaamste obstakels binnen de Hindostaanse gemeenschap vind ik de man-vrouw verdeling, het hooghouden van een bepaald ideaal en de schaamtecultuur. Vanuit die schaamte zie je heel veel compensatiegedrag. En ook heel veel zelfdoding, omdat je jezelf niet kan zijn.

Lees het hele interview met Cheyenne Smaal hier

Rocher Koendjbiharie

Hindostanen in Nederland zijn de ‘twice migrant group’. Zij hebben bloedlijnen die in een relatief korte tijd, om en nabij een eeuw, twee keer zijn gemigreerd. Dat doet wel iets met identiteitsvorming en ik denk dat dat kan leiden tot een bepaalde vorm van patriotisme. Hierdoor ontstaat er een soms wat krampachtige houding met liefde naar de eigen cultuur. Ik merk het bij Hindostanen, maar ook bij Hindostaanse queers.

Vanuit queer rechten kwam ik op intersectionaliteit en door intersectionaliteit leerde ik dat alle soorten marginalisatie met elkaar verbonden zijn. Daarom probeer ik mij uit te spreken tegen allerlei soorten onderdrukkingen.

Lees het hele interview met Rocher hier

Lionel Jokhoe

De vrijheid die we nu hebben, was iets dat we ons niet konden voorstellen in de jaren ‘80 en daarvoor.  Er is best wel veel veranderd ten opzichte van die tijd, maar we zijn er nog lang niet.
Ik ben in Europa een van de eerste mensen die met zwarte homo’s aan de slag is gegaan. Namens de SUHO heb ik vorig jaar, in 2019 tijdens het Kwakufestival, de Mikel Haman Award in ontvangst mogen nemen.

Lees het hele interview met Lionel Jokhoe hier

Ryan Ramharak

Ik kwam er heel geleidelijk eerst achter dat ik geen vrouw ben terwijl ik wel zo werd gezien en opgevoed. Omdat ik dacht dat er alleen mannen en vrouwen bestonden ging ik er van uit dat ik dan dus wel trans man zou zijn. Maar tijdens mijn transitie merkte ik dat het hokje man ook te klein is. Ik voel me dus geen vrouw en ook geen man. Ik zweef een beetje in de ruimte buiten de hokjes. Ik heb zowel vrouwelijke als mannelijke kanten/expressie. Ik ben non binair en queer.

De schaamte die je niet over je familie wil brengen en de goedkeuring of afkeuring die oudere familieleden vinden te mogen geven over jou leven is denk ik wel heel Hindostaans.

Lees het hele interview met Ryan hier

Sunny

Tien jaar geleden was ik de tweede transgender op de Nederlandse televisie en toentertijd ook de enige niet-witte. Ik kreeg heel veel doodsbedreigingen en werd op straat uitgescholden. Toen ervaarde ik pas hoe heftig het was. Het beangstigde mij heel erg. Ik heb mij toen teruggetrokken en verstopt.

Voor homoseksuele mannen en lesbische vrouwen zijn er veel ontmoetingsplekken om herkenning te kunnen vinden. Dat is er voor transgenders niet op een laagdrempelige manier. Het is als trans vrouw lastig om een plek te vinden waar je kan aarden en iets om je mee te identificeren. Ik heb best wat heftige dingen moeten doorstaan in Amsterdam en met die ervaring hoop ik anderen te kunnen helpen.

Lees het hele interview met Sunny hier

Jason Janki

Ik was zestien toen ik uit de kast kwam. Mijn ouders reageerden daar heel goed op. Ze zeiden het allang al te weten en er helemaal geen moeite mee te hebben. Mijn ouders hebben mij nooit tegen gehouden in wie of wat ik wilde zijn. Als ik als kind met poppen wilde spelen, dan mocht dat. Ik kreeg barbies van mijn ouders, als ik daarom vroeg. Ik herinner mij dat ik als kind een keer samen met mijn broertjes en ouders in de speelgoedwinkel stond om voor ons waterpistolen uit te zoeken. Ik koos voor een roze waterpistool en mijn ouders maakten daar geen enkel punt van. Ze hebben mij nooit in het genderhokje van man proberen te forceren. Ze lieten mij vrij om te zijn wie ik wilde zijn.

Hindostanen kunnen nog steeds heel ouderwets zijn. ‘Manai ka boli’ (wat zal men ervan vinden/zeggen) speelt een hele grote rol. Ik heb daar zelf geen problemen mee gehad in mijn familie. Mijn adjie had er bijvoorbeeld helemaal geen problemen mee, ze had zoiets van: als jij maar gelukkig bent.

Lees het hele interview met Jason hier

Ricky Mohabbat

Binnen de homo-gemeenschap krijgen gekleurde mannen regelmatig te horen dat zij, en ik quote, knap zijn voor een *bevolkingsgroep*. Ik weet niet waar dat vandaan komt en ik vind het uitermate problematisch dat mensen dat durven te zeggen. Ik ben niet ‘knap voor een Hindoestaan’. Ik ben een mens. Daten als gekleurde homo is lastig, want de Nederlandse gayscene is over het algemeen een hele witte wereld. Je wordt altijd gezien als een smaakje of als iets exotisch. Daar wil ik van af.
Ik kan wel zeggen dat ik trots ben op mijn eigen identiteit. En daar is het Hindostaan-zijn een onderdeel van.

Lees het hele interview met Ricky hier

Sanjana Wazir

Ik ben nooit echt uit de kast gekomen, ik stond op een dag in de l’homo en toen was het openbaar. Mijn biologische familie stond hier niet achter. Ze zeiden dat het niet kon, dat het fout was en dat het een fase was. Ik dacht dat ze misschien wel gelijk hadden en daarom probeerde ik mezelf te veranderen om toch in hun plaatje te passen. Nu ik mezelf beter ken en meer zelfvertrouwen heb, weet ik dat acceptatie door de mensen waar je van houdt het allerbelangrijkste is. Dat hoeft niet per se familie te zijn. Ik heb behoefte aan acceptatie van het feit dat ik Hindostaans, maar niet hetero ben.

Lees het hele interview met Sanjana hier

Riyaz van Wegberg

Binnen de Hindostaanse gemeenschap is er een vorm van anti-blackness, waardoor Hindostaanse queers op een bepaalde manier worden geforceerd om mee te doen met witheid. Als ze daarom uit de kast komen hebben ze ook een heleboel koloniaal denken uit te pakken en ook nog een heleboel homofobie om uit te pakken. Als je niet monogaam bent of niet de financiële middelen hebt, dan zijn er wel veel verwachtingen vanuit de Hindostaanse gemeenschap waar je niet aan kunt voldoen. De relatie die Hindostanen hebben tot kleur is ingewikkeld. Ik denk dat dat heel specifiek is voor Hindostaanse gemeenschap is.

Lees het hele interview met Riyaz hier

Ravy

Vele kennen mij als Ravy. Ik ben een Engelstalige rapper, songwriter en schiet videoclips voor andere opkomende artiesten. Momenteel woon ik in Londen.
Je kan mij vaak vinden in een studio waar we nieuwe songs creëren en/of andere artiesten begeleiden en helpen met opname. Daarnaast ben ik veel bezig met editen.
Ik was 16 jaar toen ik uit de kast kwam bij mijn moeder. Ze zei dat ze er een beetje moeite mee zou hebben, maar zolang ik maar gelukkig ben. Uiteindelijk vertelde ze de hele wereld met trots dat ik gay ben, voordat ik de kans kreeg om het zelf te vertellen.

Lees het hele interview met Ravy hier