Sanjana Wazir

Wie ben je?
Mijn naam is Sanjana Anisha Wazir. Ik ben 18 jaar en woon sinds twee jaar in Nieuwerkerk aan den IJssel. In mijn dagelijks leven volg ik de opleiding ggz medewerker niveau 4 en ben ik veel buiten met vrienden. Door een ongeluk heb ik een verlamming aan mijn linkerbeen overgehouden, daarom loop ik met ondersteuning van krukken en op lange dagen gebruik ik een rolstoel. Na bijna vier jaar in een rolstoel gaat het nu eindelijk stukjes beter, ik kan mijn been langzamerhand beter bewegen. In mijn vrije tijd maak ik heel graag muziek. Ik speel onder andere gitaar en piano en vroeger heb ik gedrumd.
De belangrijkste mensen in mijn leven zijn de mensen van wie ik hou en die ook van mij houden. Liefde en respect moet je geven en ontvangen, het is geen eenrichtingsverkeer. De mensen die ik het liefst om me heen heb zijn mijn gezin en mijn partner. Ik heb ook een klein clubje vrienden, die ik graag zie en dicht bij me heb. 

Kan meer vertellen over je queer identiteit?
Ik wist al vrij vroeg dat ik queer ben, maar wilde het niet meteen geloven. Ik wist namelijk dat het iets was dat vanuit mijn opvoeding niet mocht. Interesse in vrouwen schoof ik aan de kant om niet anders over te komen naar mijn “familie” toe. Familie tussen aanhalingstekens, want ik ben van mening dat familie mensen zijn die het ook verdienen om familie genoemd te worden. Naar mijn idee zijn familie mensen die hetzelfde om jou geven of misschien wel meer dan jij om hen. Het gevoel dat je alles kan zeggen, zonder veroordeeld te worden. Dat kon ik niet met mijn biologische familie. Ik ben nooit echt uit de kast gekomen, ik stond op een dag in de l’homo en toen was het openbaar. Mijn biologische familie stond hier niet achter. Ze zeiden dat het niet kon, dat het fout was en dat het een fase was. Ik dacht dat ze misschien wel gelijk hadden en daarom probeerde ik mezelf te veranderen om toch in hun plaatje te passen. Toen ik bij hun weg ging, leerde ik mezelf pas echt kennen. Ik kwam bij mijn huidige gezin terecht en hier is mijn identiteit geen probleem, zolang ik maar gelukkig ben. Ik krijg nu liefde, zorg en acceptatie en ik denk dat dat alles is wat een mens nodig heeft. Ik zie hoe groot het contrast is met mijn biologische familie. Dat is ook zeker de reden dat ik het belangrijk vind dat iedereen gelijkwaardig wordt behandeld, ook al pas je niet in het perfecte plaatje. 
Ik heb flink wat op m’n bordje gehad, zo ook de strijd met mezelf of datgene wat ik voelde wel goed was of dat ik het maar moest proberen af te stoten. Nu ik mezelf beter ken en meer zelfvertrouwen heb, weet ik dat acceptatie door de mensen waar je van houdt het allerbelangrijkst is. Dat hoeft niet per se familie te zijn.

• 

Kan je wat vertellen over de Hindostaanse cultuur in relatie tot jouw queer identiteit?
Ik denk dat men in de Hindostaanse cultuur veel denkt aan hoe anderen over hen denken. Ik kreeg van mijn biologische familie vroeger vaak de opmerkingen te horen: ‘hoe gaan anderen naar je kijken?’ en ‘hoe zal die erop reageren?’ Er wordt als kind niet naar jouw individuele behoeften gekeken, maar naar datgene wat volgens hun goed is voor jou. Er wordt gekeken naar hoe je zo min mogelijk kan afwijken van de norm, terwijl voor veel mensen anders-zijn hun kracht is. Ik ben alleen van mening dat in de Hindostaanse cultuur vaak nog een boek word nageleefd. Hierdoor is het moeilijker om patronen te doorbreken. Hoe iets moet staat zwart op wit en als iets anders gaat dan voorgeschreven, dan geeft dit paniek. 
Ik heb behoefte aan acceptatie van het feit dat ik Hindostaans, maar niet hetero ben. Het perfecte plaatje is een jongen en een meisje die vervolgens man en vrouw worden en dan kinderen krijgen. Ik heb behoefte aan een breder en diverser beeld.

Welk advies zou je de jongere versie van Sanjana geven?
Blijf dicht bij jezelf want iedereen die een masker draagt groeit eruit.