Jason Janki

Wie ben je?
Mijn naam is Jason, ik ben 27 jaar oud en woon in Rotterdam. In het dagelijks leven werk ik fulltime als administratief medewerker, daarnaast ben ik ook nog make-up artist. In het weekend ben ik daar heel druk mee, ik wordt vaak gevraagd voor bruiloften of andere feestjes. Mijn hobby’s zijn dansen, socializen, lekker eten en koken. De belangrijkste mensen in mijn leven zijn mijn moeder, broertjes, adjie, vader en mijn best vriendin. Mijn beste vriendin is echt mijn zus.

Sinds wanneer weet je van jezelf dat je queer bent en hoe reageerde jouw familie erop?
Ik weet onbewust al van kleins af aan dat ik queer ben. Ik was zestien toen ik uit de kast kwam. Mijn ouders reageerde daar heel goed op. Ze zeiden het allang al te weten en er helemaal geen moeite mee te hebben. Mijn ouders hebben mij nooit tegen gehouden in wie of wat ik wilde zijn. Als ik als kind met poppen wilde spelen, dan mocht dat. Ik kreeg barbies van mijn ouders, als ik daarom vroeg. Ik herinner mij dat ik als kind een keer samen met mijn broertjes en ouders in de speelgoedwinkel stond om voor ons waterpistolen uit te zoeken. Ik koos voor een roze waterpistool en mijn ouders maakten daar geen enkel punt van. Ik was vroeger ook heel erg fan van de meiden popgroep Spice Girls, mijn hele slaapkamer hing vol met posters van ze. Mijn ouders namen mij mee naar shows van ze. Ze hebben mij nooit in het genderhokje van man proberen te forceren. Ze lieten mij vrij om te zijn wie ik wilde zijn. De rest van mijn familie weet dat ik homoseksueel ben en niemand heeft problemen met mijn geaardheid.

Welke problemen denk je dat specifiek zijn voor Hindostaanse queer mensen t.o.v. queer mensen met een andere etnische achtergrond?
Hindostanen kunnen nog steeds heel ouderwets zijn. ‘Manai ka boli’ (wat zal men ervan vinden/zeggen) speelt een hele grote rol. Ik heb daar zelf geen problemen mee gehad in mijn familie. Mijn adjie (oma van vaders kant) had er bijvoorbeeld helemaal geen problemen mee, ze had zoiets van: als jij maar gelukkig bent.

Welke voordelen zitten er aan een queer Hindostaanse identiteit?
Het is nog steeds een taboe bij ons Hindostanen. In vergelijking met bijvoorbeeld moslims of christenen wordt het wel eerder geaccepteerd. Een vriend van mij is homo en christen. Hij is niet meer welkom in de kerk waar hij altijd samen met zijn ouders naartoe ging. Bij Hindostanen komt het niet voor dat je niet meer naar een mandir (hindoe tempel) kan gaan wanneer je LHBTI’er bent. De toegang wordt je nooit en door niemand ontzegt.

Welke overeenkomsten zijn er tussen queer Hindostanen en queer mensen met een andere etnische achtergrond?
Het fenomeen van ‘gezichtsverlies lijden’ speelt in alle culturen.

Waar heb je als Hindostaanse queer behoefte aan?
Ik heb niet ergens specifiek behoefte aan. Alles wat ik nodig heb, heb ik om mij heen. Ik heb een neef en een kaka (broertje/neef van vader) die homo zijn en een phoewa (zus/nicht van vader) die lesbisch is. In mijn familie is het heel normaal en geaccepteerd. Ik heb een liefdevolle familie, daarom ben ik supergelukkig.
Wat mij wel echt leuk lijkt is een Hindostaanse gay avond. Met een live band, kan ook een baithak gana band zijn. Gewoon net zoals op feestjes die wij vanuit onze cultuur gewend zijn.

Welk advies zou je de Jason Janki van 13 jaar oud geven?
Doe je best op school en focus je op je toekomst. Blijf vooral jezelf. Toen ik 13 was wist ik al dat ik homo was, maar ik deed alsof ik dat niet was. Ik stopte mijzelf weg, maar daar leed mijn studie onder.

Sommige mensen kiezen ervoor om nooit uit de kast te komen. Wat zou je tegen deze mensen willen zeggen?
Ik vind het heel erg dat ze het niet kunnen en durven. Uit de kast komen zou ze wel helpen. Er valt dan een grote last van je schouder af. Je zult gelukkiger zijn en positiever in het leven staan. Je moet jezelf op de eerste plaats zetten in jouw leven, want alleen dan kan je een ander gelukkig maken.

Heb je nog aanvullingen of dingen die je zou willen zeggen?
Wees vooral jezelf en doe wat je niet laten kan. Hou je vooral niet bezig met wat mensen over je zullen zeggen en van je zullen vinden. Mensen hebben altijd wel een mening over jou of je nu iets goeds of iets slechts doet. Dat hebben mijn ouders aan mij meegegeven en dat wil ik ook aan iedereen meegeven.