Renal Jiawan

Kan je jezelf voorstellen?
Mijn naam is Renaldo Jiawan, 28 jaar oud en ik kom uit Den Haag. In het dagelijks leven werk ik als receptionist bij een beautysalon en kapsalon. Mijn hobby’s zijn fotografie en digital arts. Ik vind het echt superleuk om bezig te zijn met fashion en media, dan heb ik het dus over foto’s en films. Ik hou mij ook bezig met het maken en ontwerpen van kleding. Mijn creativiteit probeer ik in mijn fotografie te verwerken. Verder hou ik van een drankje en films kijken. De belangrijkste mensen in mijn leven zijn drie mensen: mijn moeder, mijn zus en mijn nani. Mijn vader is voor mijn geboorte overleden, dus die heb ik nooit gekend.

Hoe identificeer jij je als je kijkt naar de letters LHBTI?
Ik ben gay en zie mezelf als man. Iedereen in mijn omgeving, dus mijn familie en vrienden, weten eigenlijk wel dat ik gay ben. Het is niet zo dat ik het van de daken schreeuw, maar als mensen er naar vragen dan ben ik er gewoon eerlijk over en maak ik er geen geheim van.

Wanneer wist je van jezelf dat je homoseksueel bent?
Diep van binnen wist ik het misschien altijd al wel. Als kind voelde ik mij anders dan de andere jongens. Ik speelde ook liever met barbies en met mijn meisjes. Ik had ook altijd vriendinnen in plaats van jongens vrienden. In de pubertijd kwam ik erachter dat hoe ik mij voelde ook een naam heeft en toen wist ik het zeker: ik ben homoseksueel en ik val op mannen. Ik had mijzelf voorgenomen dat dit mijn geheim was en dat ik nooit uit de kast zou komen. Ik was bang dat ik dan uit huis zou worden gezet en onterfd zou worden. Op school ben ik heel erg gepest vanwege mijn anders en ook in mijn omgeving hoorde ik mensen altijd negatieve uitlatingen doen over homo’s. Je denkt dan dat iedereen er zo op reageert, dus dat beangstigde mij. Toch heb ik er op mijn 15^e voor gekozen om het eerlijk te vertellen. Ik dacht: het is nu of nooit, ik ga er gewoon eerlijk over zijn en wat er gebeurd dat gebeurd.

Hoe reageerden zij?
Het was eerst stil, echt een hele lange stilte voor mijn gevoel. Mijn moeder zei na die stilte meteen: ‘je bent mijn zoon en blijft mijn zoon. Ik zal van je blijven houden en dit is gewoon wie jij bent. Jij kan er niks aan doen’. Mijn zus moest heel even aan het idee wennen, maar die accepteerde het ook vrijwel meteen. Ze reageerden heel goed en ik zou bijvoorbeeld ook met een partner thuis kunnen komen, het is niks raars voor ze. Mijn nani weet het sinds een paar jaar geleden en zij reageerde best wel nuchter eigenlijk. Het was een reactie, maar eigenlijk ook geen reactie. Ze heeft er geen problemen mee, maar ze heeft wel zoiets van: zeg het maar niet tegen andere mensen, want ‘manai ka boli’.

Hoe heeft jouw queer identiteit jouw leven gevormd?
Mijn gay identiteit is onderdeel van mijn identiteit, maar het is niet mijn gehele identiteit. Het leert mij veel over mezelf en het heeft mij gevormd tot de persoon die ik ben. Ik ben erachter gekomen dat ik een sterk persoon ben. Ik was vroeger, en ben ook nog steeds, heel introvert. Ik heb geleerd om voor mezelf op te komen en dat ik veel meer waard ben, dan de negatieve dingen die ik heb meegemaakt omwille van mijn gay identiteit.

Welke problemen denk je dat specifiek zijn voor Hindostaanse queer mensen t.o.v queer mensen met een andere etnische achtergrond?
Hindostanen vinden de mening van anderen heel erg belangrijk en gaan daar op een gegeven moment ook naar leven. Als Hindostaanse queers eenmaal uit de kast zijn, dan kunnen of durven ze binnenshuis niet echt open en eerlijk te zijn over wat er gebeurd in hun leven. Laten we eerlijk zijn: als queer persoon heb je over het algemeen een zwaarder leven dan een hetero persoon, want je maakt dingen mee. Dat kunnen bijvoorbeeld interne struggles zijn of discriminatie en intimidatie op straat. Als je dat binnenshuis niet kan delen, dan kan dat een geïsoleerd gevoel geven.

Wat ik ook een probleem vind is dat niet veel mensen weten wie Hindostanen zijn. Mensen weten niet hoe ze jou moeten identificeren. Er is weinig representatie van ons in de media en daardoor missen wij rolmodellen. ‘Manai ka boli’ speelt heel erg onder de Hindostanen. We durven onszelf ook niet te laten zien. Door dit alles maken we onszelf ook wel een beetje onzichtbaar als Hindostaanse queers. Er is niet echt iets voor queer Hindostanen en dan mis je een veilige haven.

Welke overeenkomsten zie je tussen queer Hindostanen en queer mensen van andere achtergronden?
Binnen vrijwel alle migrantengroepen is er nog steeds heel veel traditioneel denken en rust er nog steeds een taboe op gay zijn. Er is binnen alle migranten- en religieuze groepen nog een inhaalslag te maken op het gebied van lhbti acceptatie en emancipatie.

Waar heb jij als Hindostaanse queer behoefte aan?
Het zou fijn zijn als er meer representatie komt in de media voor Hindostanen in het algemeen, maar ook voor Hindostaanse queers. Meer platformen om op een educatieve manier in gesprek te gaan, met elkaar en met anderen. Ook zou het bijvoorbeeld leuk zijn als er feesten of festivals zouden komen in het teken van de Hindostaanse queer gemeenschap.

Welk advies zou je de jongere versie van Renal willen geven?
Voor wat er allemaal aan zit te komen: ga er met opgeheven hoofd doorheen, heb vertrouwen in jezelf en zoals je weet: jij komt altijd op je pootjes terecht!

Sommige mensen kiezen ervoor om nooit uit de kast te komen, wat zou je tegen deze mensen willen zeggen?
Lastig, want ik ken wel mensen die daarvoor hebben gekozen. Wat ik tegen ze zou willen zeggen klinkt heel hard, maar: je gaat er nooit gelukkig van worden. Mocht je jezelf later tegen komen, dan heb je niet alleen jezelf ermee, maar ook degene waarmee je bent en hebt gekozen om bijvoorbeeld kinderen te krijgen. Je doet het niet alleen jezelf aan, maar je doet het ook de andere mensen aan.

Heb je nog aanvullingen of dingen die je wil zeggen?
Laten we traditionele trauma’s doorbreken, daardoor beter voor onszelf worden en ook voor elkaar! We worden al zo neergehaald door de wereld, laten we trots zijn op wie we zijn.
Create support for your community!