Auteur: Hindostaans & Queer

Zou je jezelf kunnen voorstellen?

Ik ben Nafiesa Rasoelbaks. Ik ben begin dit jaar 40 geworden. Ik ben geboren en getogen in Amsterdam en heb ook in Almere gewoond. Momenteel woon ik samen met mijn vriendin in Rotterdam. Van huis uit ben ik Surinaams-Hindostaans en Islamitsch opgevoed. 

Mijn voornaamwoorden zijn zij/haar. Als ik mijn seksuele geaardheid moet labelen, dan is dat queer. Maar ik ben daar verder niet zoveel mee bezig.

Wat betekent het voor jou om hindostaans en queer te zijn?

In de eerste plaats voel ik mezelf eerder Hindostaans dan queer. Deze twee aspecten van mijn identiteit zijn niet per se vergelijkbaar, omdat Hindostaans zijn voortkomt uit de cultuur waar ik vandaan kom, terwijl queer zijn meer gaat over wie ik ben in mijn doen en laten.

Ik voel me sterk verbonden met mijn Hindostaanse roots. Mijn familie, zoals bij veel Hindostanen, is groot en hecht, en ik heb een diepe liefde voor onze cultuur en de vele tradities die daarbij horen. Ik ben opgegroeid in een warme en liefdevolle omgeving, waar saamhorigheid, feestjes, gezelligheid, dansen en lekker eten een belangrijke rol spelen. Die culturele waarden draag ik altijd met me mee, en ze vormen een essentieel onderdeel van wie ik ben.

Queer zijn, daarentegen, speelt binnen mijn familie een veel kleinere rol. Het is geen vanzelfsprekend onderdeel van onze cultuur, maar het is wel iets dat persoonlijk bij mij hoort, ongeacht waar ik ben of met wie ik ben. Het is een aspect van mezelf dat ik altijd met me meedraag, net zo belangrijk, maar op een andere manier aanwezig dan mijn culturele identiteit.

Kun je een specifiek moment of ervaring delen waarin je je bijzonder vreugdevol voelde als iemand die zowel Hindostaans als queer is?

Dat moment is eigenlijk pas recent ontstaan. In de Hindostaanse cultuur zijn er heel veel mooie, maar ook moeilijke dingen. Bij mij was het altijd zo van: als je een partner hebt, is trouwen de volgende stap. Gewoon, direct trouwen. Ik heb daar een soort trauma aan overgehouden. Ik wilde sowieso niet meteen trouwen en wist ook nog helemaal niet wie ik was of wat ik wilde in het leven. Op een gegeven moment stopte mijn familie ook met vragen stellen. Het was wel duidelijk dat ik mijn eigen pad volgde.

Echte ‘queer joy’ voelde ik toen ik mijn huidige vriendin ontmoette en haar voor het eerst naar mijn familie kon meenemen. Het was de eerste keer dat ik iemand mee naar huis bracht waarvan ik zeker wist: dit is degene met wie ik mijn leven wil delen. Toen kwamen mijn cultuur en mijn queer-zijn echt samen, en dat gaf me het gevoel van de hoogste vorm van queer joy. Mijn familie was zo warm en verwelkomend naar mijn vriendin toe, niets was vreemd of ongemakkelijk. Het was allemaal heel lief. Voor mij was dat echt de grootste vreugde die je als persoon kunt ervaren.

Het was natuurlijk niet meteen makkelijk. Voor mijn moeder was het in het begin misschien wel lastig om het te zien samenkomen. Ze weet dat ik queer ben, maar zolang ik niemand mee naar huis bracht, was het nog niet helemaal ‘echt.’ Toen die confrontatie er eenmaal was, was het even moeilijk. Maar het duurde niet lang.

Heb je uitdagingen gekend gerelateerd aan je identiteit die je vervolgens overwonnen hebt?

To be honest, niet per se. Ik denk dat er andere dingen zijn geweest die hebben bijgedragen aan de moeilijkheden die ik heb gekend. Daar had mijn queer zijn niets mee te maken. Toen ik 23 was gingen mijn ouders vrij plotseling scheiden. Mijn vader was door mijn kinderogen mijn grootste held, maar die verliet ons gezin voor zijn nieuwe gezin. Mijn wereld stond op z’n kop.  Ik begon me af te vragen of ik wel gemaakt ben voor één partner; kan ik wel onvoorwaardelijke liefde geven, kan ik het volhouden? Gaat het niet gewoon altijd stuk? Dat waren gewoon moeilijkheden waarmee ik te maken heb gehad, los van het dragen van het leed dat mijn moeder en mijn broertje en uiteindelijk de familie daarmee werd aangedaan. Ik denk dat dat de dingen zijn waarmee ik heb geworsteld. Op het gebied van mijn geaardheid heb ik niet echt hardships meegemaakt waardoor ik mezelf niet accepteerde. Ik ben voor mezelf altijd heel zacht geweest.

Hoe was het dan voor jou om erachter te komen dat je queer bent? Was het iets wat je als vanzelfsprekend beschouwde, of kwam het als een verrassing of schok voor je?

Nee, het was zeker geen shock, maar het was gewoon iets waar ik mezelf in heb leren ontdekken. Ik was gewoon heel vrij naar mezelf toe. Zo van: ‘Oh oké, wat is dit dan?’ Ik heb nooit gedacht dat ik niet zo mag zijn – of maar op één gender moet vallen bijvoorbeeld.

Speelde het feit dat je in een cultuur leeft die niet altijd accepterend  is naar queer zijn een rol in hoe je jezelf ontdekte en accepteerde?

Ik ben Surinaams-Hindostaans en Islamitsch. Binnen de cultuur en religie praat je niet echt heel vrij en open naar elkaar over gevoelens of moeilijkheden waar je mee worstelt. Schaamte voert de boventoon en vooral de oudere generatie hecht hier nog te veel waarde aan. Maar gelukkig, tijden veranderen. 

Toen ik in een depressie was beland, ging ik hulp zoeken bij een therapeut om te dealen met de scheiding van mijn ouders. Daar werd ook de diagnose ADHD bij mij vastgesteld. Het was allemaal heel veel tegelijk. Door dat hele traject heb ik besloten dat ik anders wil communiceren met mijn familie. Ik wil dat er geen schaamte hoeft te zijn, dat iedereen wel worstelt met dingen en dat we daar ook ruimte voor elkaar moeten maken. Ik heb toen wel met een aantal nichtjes openlijk gepraat en aangegeven wat er allemaal bij mij speelde.

Wat zou je anderen in de Hindostaanse queer gemeenschap adviseren over het vinden van vreugde en vervulling in hun leven?

Allereerst zou ik zeggen: wees lief voor jezelf en leer jezelf te omarmen zoals je bent. Zelfacceptatie is de sleutel, zonder schaamte of excuses. Je bent wie je bent, en hoe eerder je dat volledig kunt accepteren, hoe sneller je ruimte maakt voor echte vreugde in je leven. Het is vaak een uitdaging, dat begrijp ik. Maar de waarheid is dat er altijd mensen zullen zijn, of je nu queer bent of niet, die je wel of niet zullen accepteren. Het belangrijkste is dat je jezelf accepteert – dat opent de deur naar vervulling en geluk.

Als mijn familie mij niet had geaccepteerd, had ik dat heel moeilijk gevonden. Maar het is belangrijk om iemand in je leven te hebben die je vertrouwt en bij wie je je veilig voelt. Iemand met wie je je gevoelens en je geaardheid kunt delen. Alles voor jezelf houden en die onzekerheid in stilte dragen over wel of niet geaccepteerd worden, kan ontzettend zwaar zijn. Begin daarom klein – deel je verhaal eerst met één persoon en kijk hoe je dat kunt uitbreiden.In onze cultuur speelt schaamte vaak een grote rol, en dat kan veel schade aanrichten. Maar ik denk dat onze generatie, en die na ons, die schaamte moet loslaten. We moeten leren ons niet te schamen voor wie we zijn, maar juist trots te zijn. Uiteindelijk zijn we allemaal gewoon mensen met gevoelens en onze eigen identiteit. Daar kun je niks aan veranderen – en dat hoef je ook niet.

Het project ‘Humans of H&Q’ is mogelijk door het Queer emancipatiefonds Den Haag, daarom zijn wij erg benieuwd naar wat jou binding is met Den Haag

Ik heb heel wat familie ook nog in Den Haag wonen. Dat sowieso. Maar als ik aan Den Haag denk, denk ik vaak maar aan één ding – één winkel: Islamitische Slagerij Kallan. Met mijn familie ga ik daar altijd heen om vleesworst te eten. En we kijken er altijd enorm naar uit.

Interview afgenomen door Maithili Bansie

Kun je wat over jezelf vertellen? Wie ben je en hoe identificeer je jezelf?

“Ik ben Sunny, 37 jaar oud, en ik identificeer mij als vrouw. Mijn roots zijn Hindostaans en ik draag de pronouns she/her. Ik haal vreugde uit mijn familie, chosen familie en mijn werk. Het leven is zo ontzettend kort, daarom doe ik steeds meer dingen die ík graag wil doen. Denk aan fashion, dans en kunst, daar leef ik voor. Reizen is ook echt een van mijn leefdoelen, hier ontdek ik mezelf steeds op een andere manier en verrijk ik mezelf met culturen over de hele wereld.” 

Wat betekent joy (vreugde) voor jou als Hindostaans en queer persoon?

“Als ik aan joy denk, dan denk ik meteen aan kleur. Als Hindostaans persoon is alles om ons heen gevuld met kleur: onze kruiden, kleding en cultuur. Joy is voor mij als muziek vol met ritme en emoties. Soms hoog en hysteries, soms laag en dramatisch. Het is een mix van ervaringen. Die variatie is wat het voor mij zo speciaal maakt.”

Hoe speelt je werk in de zorg een rol in jouw vreugde?

“Mijn werk in de zorg geeft mij een voldaan gevoel dat ik nooit eerder heb mogen ervaren. Ik mag het leven van mensen met een handicap mooier maken, en dat geeft me enorm veel energie en liefde. Het is het mooiste wat ik mezelf cadeau heb gedaan—iets doen wat niet alleen positief is voor anderen, maar ook voor mijzelf.”

Hoe ervaar je vreugde in relatie tot je queer identiteit en Hindostaanse achtergrond?

“Het is belangrijk dat Hindostaanse queer zichtbaarder worden. Ik heb zelf queer mensen binnen de Hindostaanse gemeenschap gemist in mijn ontwikkeling. Ik had graag mijn ervaringen willen delen met mensen die ik niet veel hoefde uit te leggen, maar me begrepen op basis van culturele botsingen. De herkenning die ik graag had willen zien, die was er niet. Daarom wil ik mij in de toekomst meer gaan inzetten voor de nieuwe generatie, maar ook voor de mensen die vastlopen met zichzelf. Maar om dat te kunnen doen, moet ik natuurlijk vanaf beneden beginnen.”

Kun je een specifiek moment noemen waarin je echte joy ervaarde als Hindostaans en queer persoon?

“Dat was op de bruiloft van mijn nichtje. I was feeling myself in een Indiase jurk vol glitters voor het eerst in mijn leven. Iets wat ik voorheen al jaren wegstopte, Hindostaans zijn. Ik schaamde me ervoor, tot ik mijzelf in de spiegel aankeek in de Indiase jurk en mezelf vanaf dat moment wist te accepteren zoals ik ben.”

Welke rol speelt je familie in jouw vreugde?

“Voor mij is familie mijn grootste geluk. Mijn grootste joy. Bij mijn familie thuis voel ik me geen queer persoon, ik voel me gewoon mezelf. Ze accepteren me volledig voor wie ik ben, en dat is een enorme bron van vreugde voor mij.”

“Je eigen geluk ligt bij jezelf en niet bij een ander. Daarom is het belangrijk om ervoor te kiezen in omgevingen te zijn waar je geliefd en gezien wordt voor wie je echt bent. Als ik ervoor blijf kiezen om in een bepaalde groep te blijven zitten, waarvan ik weet dat ik niet wordt gerespecteerd, besluit ik daar ook niet meer te komen. Why do I waste my energy, when there are so many places to be loved.”

Je hebt het ook gehad over het concept van ‘embodiment’ en ‘being Desi’. Kun je daar wat meer over vertellen?

“Als ik ergens loop, dan voel ik mij een magische godin. Because I know I’m a goddess. “Being Desi, dat is wie wij zijn. We hebben zo’n rijke geschiedenis, en als je je daarin verdiept ontdek je hoe krachtig en magisch we zijn. Wij zijn overal, en ik voel die ‘Desi power’ door mij stromen.”

 Welk advies zou je willen geven aan anderen in de Hindostaanse en queer gemeenschap over het vinden van vreugde en vervulling?

“Ga altijd het gesprek aan en geef de mensen waarvan jij liefde wilt ontvangen de kans om je te begrijpen. Vul het nooit in voor een ander. Hoe weet je wat hun reactie zal zijn als je het gesprek niet eens aangaat? Je eigen geluk kiezen gaat samen met het maken van moeilijke keuzes. Soms hoort daar ook bij het los moeten laten van mensen die jij zelf heel dichtbij hebt geplaatst. Verspil geen energie aan mensen die jou niet willen zien voor wie je bent, hell no! Het leven is veel te kort en je moet er alles uit kunnen halen. Alles! Als je de keuze hebt om jou leven in te vullen met joy en liefde, doe het. In alle gevallen moet veiligheid boven elke keuze staan die je maakt. Je veilig voelen, betekent jezelf kunnen zijn zonder achterom te hoeven kijken.”

Interview afgenomen door Ashwin Ramadhin

Kun je jezelf introduceren en iets vertellen over je identiteit?

‘Ik ben trans non-binair, wat voor mij betekent dat ik me niet identificeer als man of vrouw. Wat ik precies ben, weet ik niet zo goed, maar in ieder geval val ik buiten de traditionele hokjes. Ik ben 32 jaar oud, partner van David, en ouder en baba van Ravi, die 2,5 jaar oud is. Mijn voornaamwoorden die/diens. Ik heb tweeënhalf jaar in Den Haag gewoond en werk er nog steeds. Mijn favoriete plek in Den Haag is het strand, vooral Scheveningen en Kijkduin, waar ik vaak ging wandelen om mijn hoofd leeg te maken en te genieten van de rust en de zee. Den Haag heeft echt een speciale plek in mijn hart.

Hoe ervaar jij vreugde als Hindostaan en queer persoon?

‘Mijn vreugde, of “queer joy,” komt vooral voort uit de manier waarop ik rituelen en mijn verbinding met mijn voorouders in mijn leven integreer. Het ouderschap is een groot deel van mijn vreugde. Ik heb het geluk gehad mijn eigen kind te dragen en dat is iets waar ik dagelijks vreugde uit haal. Daarnaast voel ik me heel verbonden met mijn Hindostaanse roots en probeer ik deze tradities door te geven aan mijn kind’.

Hoe ben je in contact gekomen met je Hindostaanse roots?

‘Hoewel ik christelijk ben opgevoed, ben ik na mijn coming-out heel erg op zoek gegaan naar mijn Hindostaanse identiteit. Het vieren van Hindoeïstische feestdagen zoals Diwali en Holi is nu belangrijk voor me. Ook ben ik meer in de spirituele kant van mijn Hindostaanse achtergrond gedoken, vooral in het eren van mijn voorouders. Dit helpt me om een diepere verbinding met mijn afkomst te voelen’.

Kun je een specifiek moment benoemen waarin je vreugde ervaarde door je Hindostaanse rituelen?

‘Tijdens mijn zwangerschap hebben we een vruchtbaarheidsritueel gedaan omdat ik niet zwanger werd. We schreven brieven aan onze voorouders en aan de ziel die nog moest komen. Eén brief verbrandden we en de andere gaven we mee aan de zee. Het was een manier om mijn Hindostaanse tradities te verweven in ons leven en om de steun van onze voorouders te vragen’.

Hoe hebben de uitdagingen die je hebt overwonnen bijgedragen aan je gevoel van vreugde?

‘De grootste vreugde vind ik in het feit dat alles waar ik doorheen ben gegaan, nu iets positiefs kan brengen voor de volgende generatie. Ik deel mijn leven grotendeels via Instagram, zodat anderen kunnen zien dat het mogelijk is om jezelf te zijn. Ook heb ik rechtszaken gevoerd, zoals voor het krijgen van een ‘X’ in het paspoort, om de weg te banen voor anderen. Dat geeft me veel vreugde, vooral wanneer ik hoor dat ik anderen heb kunnen helpen’.

Wat zou je aan anderen in de Hindostaanse en queer gemeenschap willen meegeven?

‘Ik zou zeggen, ga op zoek naar waar je vandaan komt en hoe je dat een plek kunt geven in je leven. Het is ook belangrijk om een gemeenschap te vinden en verbinding te maken met anderen die dezelfde reis maken als jij. Je kunt veel leren van degenen die verder zijn, en zelf ook anderen helpen’.

Kun je iets vertellen over je werk en hoe je daar een verschil maakt?

‘Ik werk als beleidsadviseur diversiteit en inclusie bij het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Op de werkvloer probeer ik heel erg een space te maken die inclusief is voor iedereen en ook dat zelf uit te dragen. We werken bijvoorbeeld aan een meerjarenplan om ervoor te zorgen dat ook LHBTQ+ en cultureel diverse personen kunnen doorstromen naar hogere functies’.

Wil je nog iets toevoegen?

‘Ik wil vooral benadrukken hoe belangrijk het is om te weten waar je vandaan komt en hoe je dat een plek kunt geven in je leven. Het is iets moois om de lijn van je voorouders door te zetten, of dat nu met kinderen is of op een andere manier. Daarnaast zou ik zeggen, zoek een community waar je je verbonden voelt. Je kunt je optrekken aan mensen die verder zijn dan jij, en zelf ook anderen helpen om zich aan jou op te trekken. Dat geeft niet alleen hen, maar ook jou heel veel vreugde. In mijn werk probeer ik ook altijd een veilige ruimte te creëren voor anderen, zodat iedereen zich gezien en gehoord voelt. Dat is iets wat ik iedereen zou willen meegeven: creëer safe spaces waar je kunt, voor jezelf en voor anderen.

Afsluiting

Ryan’s verhaal laat zien hoe belangrijk het is om trouw te blijven aan jezelf en je wortels te omarmen. Door diens ervaringen en inzichten te delen, inspireert die anderen in de Hindostaanse en queer gemeenschap om ook hun eigen pad te vinden, vreugde te ontdekken in hun unieke reis, en veilige ruimtes te creëren waar iedereen zichzelf kan zijn.

Interview afgenomen door: Ashwin Ramadhin

Kun je je zelf kort voorstellen?

Mijn naam is Lionel Jokhoe (hij/hem). Ik ben 73  jaar en gepensioneerd. Ik heb 38 jaar bij Parnassia gewerkt, wat vroeger RIAGG heette. Later heb ik daarnaast mijn eigen praktijk gehad als psychotherapeut. De belangrijkste mensen in mijn leven zijn mijn partner Bert met wie ik 47 jaar samen leef, mijn broer en mijn zussen. Dat zijn de mensen waar ik mij direct mee verbonden voel. Mijn beide ouders zijn helaas al overleden. Ik was in 1980 een van de eerste mensen die met zwarte homo’s aan de slag is gegaan. Daarbij ben ik de mede oprichter van de SUHO, de eerste zwarte homo organisatie in Nederland en Europa. SUHO staat voor Surinaamse Homofielen Vereniging.


Kun je een specifiek moment of ervaring delen waarin je je bijzonder vreugdevol voelde als iemand die zowel Hindoestaans als queer is?

Twee jaar geleden ben ik naar een voorlichtingsbijeenkomst geweest, die werd georganiseerd door stichting VOBIS, met als thema queerness. Aan het eind van de bijeenkomst werd ik door de voorzitter naar voren geroepen. Het overviel mij even, want ik had nog nooit in mijn leven mijn coming-out verhaal verteld aan zo een groep van bijna 40 Hindostanen. Aan het eind van mijn verhaal kreeg ik een staande ovatie van het publiek. Op een bepaalde manier heeft die ervaring mij gesterkt. De reacties van de mensen uit het publiek die dag, heeft mij zoveel vreugde gebracht. Ik voelde dat we als Hindostaanse gemeenschap vooruit gaan. Als ik over dat moment praat krijg ik nog steeds kippenvel.

Wat zijn de belangrijkste bronnen van vreugde in je leven als Hindoestaans en queer persoon?

De oprichting van stichting Hindostaans & Queer is een grote bron van vreugde in mijn leven. Ik heb mijzelf altijd zoveel mogelijk gedistantieerd van mijn Hindostaanse identiteit, omdat ik er, door de vijandige vooroordelen en houding vanuit de cultuur en religies, bang voor was. Stichting Hindostaans & Queer laat zien dat er vooruitgang is en dat er aandacht is op een manier waarvan ik denk: dat had ik ook wel willen doen. Ik ben trots op het werk dat jullie doen!

Hoe draagt de gemeenschap bij aan jouw gevoel van vreugde en acceptatie van je Hindoestaanse en queer identiteit?

Ik heb behoorlijk wat afstand genomen van mijn Hindostaanse identiteit. Doordat ik heb gekozen om homo te zijn in Nederland, ben ik een stukje beroofd van mijn Surinaams – Hindostaanse identiteit. Dat maakt het voor mij lastig om weer een stap terug te doen, om te kijken wat ik mis. Ik voel mij nu heel gelukkig, zonder dat te moeten ophangen aan een stukje identiteit. Ik voel mij een wereldburger, ik ben wie ik ben BASTA! Gelukkig zijn er positieve ontwikkelingen binnen de Hindostaanse cultuur en religies te bespeuren, bijvoorbeeld de filmindustrie en internet.

Wat zou je anderen in de Hindoestaanse en queer gemeenschap adviseren over het vinden van vreugde en vervulling in hun leven?

Binnen de Hindostaanse cultuur was er eeuwen geleden veel meer bekend over queerness en met name gender. Die informatie en kennis moeten we koesteren en misschien wat meer naar voren brengen. Door kolonialisme zijn deze elementen uit onze eigen cultuur weg gemoffeld. Het brengt mij vreugde dat jullie hier op de website informatie over delen. Mijn advies voor de jeugd is: probeer meer samen te werken en te verbinden met andere queer organisaties van kleur. Het is goed dat iedereen zijn eigen identiteit heeft en dat daar aandacht voor is, maar uiteindelijk hebben we hetzelfde doel. Daarom spreek ik van ‘mensualiteit’ en ‘mensueel-zijn’ en van LHH(van hetero)BTIQ enz om de totaliteit van de gelijkwaardigheid te benadrukken!


Het project Humans of H&Q is mogelijk door het Queer emancipatiefonds Den Haag, daarom zijn wij erg benieuwd wat jou binding is met Den Haag

Ik heb altijd in Den Haag gewoond en gewerkt. Momenteel woon ik in Rijswijk, dat is een aangrenzende gemeente van Den Haag.

Interview afgenomen door Wedica Premchand

Als hoofdredacteur bij stichting Hindostaans & Queer coördineer je de redactie. Je stippelt samen met de redactieleden de koers uit en stemt nauw af met het bestuur. Je organiseert meetings, helpt redactieleden met mogelijke obstakels en levert daarnaast zelf ook een redactionele bijdrage bijvoorbeeld door middel van het schrijven van artikelen, afnemen van interviews of maken van video’s.  Het redactiebeleid is afgestemd op de visie, missie en doelstellingen van stichting Hindostaans & Queer te vinden op www.hindostaansenqueer.nl/missie.

Welke kwaliteiten zoeken wij in een hoofdredacteur?

Wij zijn op zoek naar iemand met verantwoordelijkheidsgevoel, die het overzicht weet te bewaren en goed kan samenwerken. Goede communicatieve en schriftelijke vaardigheden zijn eigenschappen die wij graag bij deze functie zien. Verder weet je de visie, missie en doelstellingen van de stichting te vertalen naar content die interessant is voor de achterban van de stichting. Je kan op lange termijn denken en bent creatief.

De functie is voor minimaal een jaar, daarna kun je aanblijven of het stokje overdragen. De functie is vrijwillig.

Wat houdt de functie van hoofdredacteur in?

• Jij coördineert de redactie en bent eindverantwoordelijk;
• Jij zet samen met de redactieleden het redactiebeleid uit voor het komende jaar;
• In het uitzetten van het redactiebeleid weet je oog te houden voor de visie, missie en doelstellingen van de stichting
• Jij organiseert (drie) maandelijks een vergadering met de redactie;
• Jij helpt de redactieleden bij mogelijke obstakels;
• Jij weet de redactie de motiveren en enthousiasmeren;
• Jij onderhoud nauw contact met het bestuur en neemt maandelijks deel aan bestuursvergaderingen

Wat kun je van H&Q verwachten?

• Werken in een gezellig team
• Uitbreiding van je (Hindostaanse queer) netwerk en netwerk van andere organisaties
• Een mooie uitbreiding van je CV

Voor deze functie moet je een geldige VOG (verklaring omtrent goed gedrag) kunnen overleggen.

Ben jij de hoofdredacteur die wij zoeken? Stuur je CV en motivatie naar contact@hindostaansenqueer.nl

Zou je jezelf kunnen voorstellen?

Ik ben Tilottema, 27 jaar. Ik kom uit Zwijndrecht en ben geboren in Den Haag. Ik ben graag creatief bezig, lekker buiten in de natuur, maar houd ook erg van lekker niks doen in het leven, gewoon even de tijd nemen voor mezelf om te rusten. Ik ben graag met mensen bezig, ookal waardeer ik mijn eigen space. Ik heb tekenles gegeven; los van kunst vind ik lesgeven namelijk heel leuk. Ik vind de leeftijdsgroep kinderen heel leuk maar het ligt ook aan wat voor les je geeft. Momenteel geef ik taalles aan statushouders en ik merk dat ik de interacties enorm leuk vind.

Mijn queer zijn definiëren vind ik best lastig; ik denk dat ik mijzelf heel vaak eerst label als pan, maar nu zeg ik vaak gewoon queer omdat dat meer fluïde kan zijn. Voor mezelf maakt het niet echt veel uit; ik zeg soms ook gewoon tegen mensen dat ik bi ben, dan heb ik zoiets van: dan hoef ik ook niet uit te leggen wat pan is. Op die manier identificeer ik me dus meer met queer zijn.

Wat betekent het voor jou om én Hindostaans én queer te zijn?

Ik heb dat altijd als twee losse onderdelen van mijn leven gezien, maar het voelt ook wel vanzelfsprekend omdat ik het gevoel heb dat ik gewoon mezelf ben. Het voelt alsof die twee termen niet altijd samen gaan, maar het zijn wel twee onderdelen uit mijn leven die ik enorm kan waarderen; ik houd heel erg van de Hindostaanse cultuur en ben heel blij dat ik hier mezelf kan zijn.”

“Ik denk dat de twee werelden wel samen kunnen gaan. De Hindostaanse cultuur voelt als een verrijking van mijn leven en queer zijn ook. Ik merk dat ik niet meer op een bepaalde manier hoef te zijn; er is gewoon zoveel ruimte om jezelf te kunnen zijn. Ik moet toegeven dat ik nog zoekende ben, ik ben ook weer niet zo van: ik ben er helemaal uit hoe dit allemaal samen gaat. Maar voor nu voelt het alsof de twee werelden niet botsen en een fijn onderdeel van mijn leven vormen. Vroeger botsten ze bijvoorbeeld wel; het familiale aspect ervan zoals uit de kast komen.

Heb jij uitdagingen gekend gerelateerd aan je identiteit als Hindostaans en queer persoon die je vervolgens overwonnen hebt?

De realisatie dat niet iedereen je zal accepteren gaf mij kracht en zelfvertrouwen om wel achter mezelf te staan. Ik heb dat als persoon sowieso wel lastig gevonden: achter mezelf staan zoals ik ben. Op een gegeven moment leerde ik dat ik er niks aan kan doen als andere mensen niet achter mij staan. Het heeft me geholpen om blij te leren zijn met wie ik ben. Anderen kunnen daar anders naar kijken, maarja.

Hoe draagt de (Hindostaanse of queer) gemeenschap bij aan jouw gevoel van vreugde en acceptatie van jouw identiteit?

Toen ik naar de kunstacademie ging had ik voor het eerst echt dat ik in een groep met queer mensen was en dat voelde als een community voor mij. Ik kon toen veel meer van mijzelf laten zien. Ik denk dat het ook een beetje aansluit op wat ik eerder zei: dat je daardoor veel meer zelfacceptatie ervaart; veel meer van jezelf durft te laten zien. Het is wel fijn als je mensen hebt die op een bepaalde manier hetzelfde zijn als jij. Ik ontmoette daar ook andere mensen van kleur die dezelfde struggles ervaarden en ik merkte dat je aan elkaar kon relateren.

Wat voor advies zou je anderen geven in de Hindostaanse queer gemeenschap over het vinden van vreugde en vervulling in deze identiteit?

Wat voor mij het meeste hielp was meer van mezelf durven laten zien. Ik kan me voorstellen dat dat pas gebeurt wanneer je in een veilige omgeving komt, dus misschien is het vinden van zo een omgeving al heel fijn, maar vooral ook dat stukje zelfacceptatie. Ik heb soms ook het gevoel dat dat naarmate je ouder wordt komt – het kan door verschillende levensfases komen. Maar ik denk voor mij, in deze identiteit, dat het zeker wel zelfacceptatie is dat nodig was. De eerste reacties waren niet de fijnste maar ik denk dat, omdat ik achter mezelf wilde blijven staan, ik niet in conflict kwam met mezelf. Ik vond meer vervulling. Ik denk eigenlijk dat ik daarvoor best ongelukkig was en altijd zo in conflict was met mezelf. Het geeft vervulling als je op een bepaalde manier gewoon relaxter in het leven kan staan en meer jezelf kan zijn, al is dat in simpele interacties.

Het project Humans of H&Q is mogelijk door het Queer emancipatiefonds Den Haag, daarom zijn wij erg benieuwd wat jou binding is met Den Haag

Ik heb alleen in mijn eerste levensjaar in Den Haag gewoond, maar bijna 70 procent van mijn familie woont in Den Haag. Als ik naar Den Haag kom is het altijd voor familie.

Interview afgenomen door Maithili Bansie