Auteur: Hindostaans & Queer

Over ons: Stichting Hindostaans & Queer zet zich in voor de acceptatie, emancipatie en representatie van Hindostaanse queer personen. Wij streven naar een wereld waarin Hindostaanse queer mensen vrijelijk hun veelzijdige identiteit kunnen claimen en vieren. Dit doen we door middel van community-emancipatie en outreach-activiteiten, waarbij intersectionaliteit en solidariteit met andere gemarginaliseerde groepen centraal staan. 

Functieomschrijving: Als secretaris van Stichting Hindostaans & Queer speel je een cruciale rol in het ondersteunen van het bestuur en het waarborgen van een soepele communicatie binnen de organisatie. Je bent verantwoordelijk voor het bijhouden van de administratie, het voorbereiden en notuleren van vergaderingen, en het beheren van de correspondentie. Daarnaast draag je bij aan het realiseren van onze missie en visie door actief deel te nemen aan bestuursactiviteiten en het ondersteunen van onze projecten.

Taken en verantwoordelijkheden:

• Voorbereiden en notuleren van bestuursvergaderingen.
• Beheren van inkomende en uitgaande correspondentie en documenten.
• Ondersteunen bij de planning en organisatie van evenementen en activiteiten.
• Zorgen voor tijdige indiening van wettelijke documenten en rapportages.
• Actief bijdragen aan de ontwikkeling en uitvoering van beleidsplannen.
• Er is ook ruimte voor eigen invulling. We zetten graag in op waar jij enthousiast van wordt.

Wij zoeken iemand die:

• Affiniteit heeft met de missie en visie van Stichting Hindostaans & Queer.
• Nauwkeurig en gestructureerd te werk gaat en houdt van overzicht.
• Proactief is en goed kan samenwerken in teamverband.

Wat bieden wij:

• Een bijdrage leveren aan de missie en visie van Hindostaans & Queer:
  Visie
  Hindostaans & Queer streeft naar een wereld waar Hindostaanse queer mensen vertegenwoordigd zijn en in vrijheid de veelzijdigheid van hun identiteit claimen en vieren.
  Missie
  Bevorderen van acceptatie, emancipatie en representatie van Hindostaanse queer mensen. Dit doet Hindostaans & Queer vanuit intersectionaliteit en solidariteit naar andere gemarginaliseerde groepen.
• Meedenken met het beleid van Hindostaans & Queer
• Werken in een gezellig team
• Uitbreiding van je Hindostaanse queer netwerk en netwerk van andere organisaties
• Een mooie uitbreiding van je CV qua competenties op samenwerking, stakeholdermanagement en het opstellen van beleid en plannen

Voor deze functie moet je een geldige VOG (verklaring omtrent goed gedrag) kunnen overleggen.

We nodigen alle geïnteresseerden in deze functie uit om te solliciteren, met name trans en Islamitische mensen.

Ben jij de secretaris die wij zoeken? Stuur je CV en motivatie naar contact@hindostaansenqueer.nl. Ook voor vragen of toelichtingen kun je gerust een mailtje sturen. Ben je benieuwd naar de huidige bestuursleden? Klik hier voor de pagina over ons.

Team Hindostaans & Queer

Hi Ashwin! Kun je jezelf voorstellen?

Ik ben Ashwin Ramadhin (hij/hem), en ik identificeer mij als gay man. Mijn roots liggen in India via mijn overgrootouders, en mijn ouders zijn geboren in Suriname. Zelf ben ik geboren en opgegroeid in Den Haag. Mijn vader kwam op zijn 12e naar Nederland met zijn gezin, en mijn moeder volgde op haar 19e. Deze migratie heeft ons gezin gevormd en verbonden met zowel de Indiase, Surinaamse en de Nederlandse cultuur. Ik heb mijn passie voor wetenschap ontdekt tijdens mijn studie aan de Hogeschool Leiden, en deze reis voortgezet met een master aan de Vrije Universiteit in Amsterdam en uiteindelijk in mijn werk als Quality Assurance Specialist. Inmiddels woon ik al bijna 10 jaar met veel plezier in Amsterdam, een stad die me de vrijheid heeft gegeven om volledig mezelf te zijn.

Op mijn 18e kwam ik uit de kast, een moment dat alles veranderde. In het begin werd mijn coming-out niet goed ontvangen door mijn familie, wat leidde tot een periode van strijd, waarin ik me gevangen voelde tussen twee werelden. Het was pas toen ik naar Amsterdam verhuisde en lid werd van de LHBT-studentenvereniging ASV Gay dat ik de ruimte vond om mezelf verder te ontdekken. Uiteindelijk heb ik mijn ouders bij mij thuis uitgenodigd, en kwam ik voor de tweede keer officieel uit de kast. Dit keer heb ik duidelijk gemaakt dat ik mezelf niet langer wil verbergen en dat ik openlijk zou leven, ook binnen mijn familie. Gelukkig heeft mijn familie me sindsdien geaccepteerd, en hoewel sommigen nog steeds aarzelen om het onderwerp te bespreken, zie ik dat als hun eigen reis. Ik accepteer mezelf, en dat is de sleutel.

Hoe heb je uitdagingen gerelateerd aan je identiteit overwonnen en hoe heeft dit bijgedragen aan jouw gevoel van vreugde?

Voor mij draait het leven om bevrijding. Bevrijding van oude patronen, van verwachtingen, van alles wat me tegenhoudt om authentiek te kunnen leven*. Het feit dat ik in Nederland ben geboren, heeft me die ruimte gegeven om mezelf te ontdekken, om los te breken van de negatieve patronen die van generatie op generatie worden doorgegeven. Bevrijding is altijd een belangrijk thema in mijn leven geweest, en het proces van loslaten maakt mijn “rugzakje” steeds lichter, wat enorm bevredigend is. Het geeft me veel vreugde dat ik in Nederland de kans heb gehad om mezelf te ontdekken en omringd te zijn door mensen uit verschillende culturen. Ik vind het juist fijn om niet alleen hindostanen om me heen te hebben! Ik ben immers niet alleen Surinaams, maar ook Nederlands en Indiaas. Mijn identiteit bestaat uit al die drie culturen. En ik hoef niet te kiezen! Ik heb de vrijheid om mezelf te zijn in al die culturen. Ik kan al die drie culturen accepteren zonder er een te verloochenen. Die realisatie gaf me ook onwijs veel bevrijding en vreugde. 

Het is die vrijheid die mij in staat heeft gesteld om mezelf volledig te accepteren, zowel in mijn familie als op mijn werk. Als ik vertel dat ik gay ben, wordt dat omarmd. Het besef dat dit in andere delen van de wereld, zoals India of Suriname, misschien heel anders zou zijn, maakt me dankbaar voor de privileges die ik heb. Door al deze ervaringen voel ik me gezegend dat ik me heb kunnen bevrijden van de beperkingen die anderen misschien nog voelen.

*In mijn artikel “De fluwelen woede in mij: mijn reis naar authenticiteit binnen een Hindostaanse familie” heb ik verder uitgelegd hoe ik deze fases heb doorleefd, en hoe ik uiteindelijk authentiek ben geworden. Dat proces heeft me geholpen om bevrijding te vinden, niet alleen binnen mezelf, maar ook in mijn relatie met anderen.

Wat zijn de belangrijkste bronnen van vreugde in je leven als Hindostaans en queer persoon? 

Ik haal veel vreugde uit Transcendente Meditatie (TM) en Indiase klassieke muziek. Beide disciplines hebben diepe wortels in de Indiase cultuur. TM is opgericht door Maharishi Mahesh Yogi. In Nederland zijn er twee dorpen, Sidhadorp en Vlodorp, waar mensen wonen, werken en dagelijks TM beoefenen. Ik ga vaak naar Sidhadorp om daar samen met groepen, weekenden of soms zelfs een hele week te mediteren. Of gewoon om met mensen af te spreken van het dorp en te eten bij Guus in het vegetarische restaurant (aanrader!). Ik mediteer 2x per dag en dat is ook mijn basis. Door meditatie heb ik echt de innerlijke vrede, rust en voldoening ontdekt die ik anders nooit op die manier had gevonden. Door meditatie overstijg je die noties van identiteit en cultuur ook in het dagelijkse leven. Mede door meditatie is het me ook gelukt om over stressvolle periodes in mijn leven heen te komen.  

Naast TM is Indiase klassieke muziek een andere grote bron van vreugde in mijn leven. Ik heb les gehad van mijn muziekleraar Ustad Zamir Ahmed Khan. Daar was ik kind aan huis, en heb ik echt les gehad alsof ik zelf kwam uit die muzikale familie. Het feit dat ik les heb mogen krijgen op zo een intieme en persoonlijke manier, was echt heel bijzonder. Een ervaring die zo bijzonder is voor me omdat het voelt alsof ik deel ben geworden van een eeuwenoude muzikale traditie die generatie op generatie is doorgegeven in zijn familie. Ook ben ik naar India afgereisd om les te mogen hebben van  de bekende fluitist Pandit Hariprasad Chaurasia in Mumbai. Ook dat was een bijzondere ervaring. Het spelen van de Indiase klassieke muziek raakt iets dieps in mij, op een manier die ik met weinig andere dingen ervaar, net zoals TM. Door de Bansuri voel ik een diepere verbinding met mijn roots en met de rijke Indiase cultuur waarin deze muziek is geworteld.

Naast muziek ben ik ook afgestudeerd als Ayurvedisch Practitioner en ook daarvoor heb ik in India les gehad en stage gelopen. Het is een mooi onderdeel van de rijke Indiase cultuur. Tijdens mijn tijd daar heb ik niet alleen gestudeerd, maar ook zelf de Ayurvedische behandelingen mogen ervaren, wat mij volledig in balans bracht. Deze behandelingen zorgden ervoor dat ik weer helemaal straalde van binnen en buiten. Het was voor mij een vreugdevol moment om te beseffen wat voor krachtige wijsheid Ayurveda bevat en dat dat onderdeel is van mijn roots.  

Een andere belangrijke bron van vreugde voor mij is als ik andere mensen kan stimuleren richting bevrijding. Dat is ook een van de redenen waarom ik nu deel ben van de redactie bij hindostaans en queer. Ik wil mensen inspireren om zich vrijer te voelen, en vrijer in het leven te staan.

Wat zou je anderen in de Hindostaanse en queer gemeenschap adviseren over het vinden van vreugde en vervulling in hun leven? 

Om te kijken naar rolmodellen. Dat is voor mij heel belangrijk geweest. Om te kijken naar wie ik wil luisteren, en wiens advies ik wil aannemen. In mijn tijd had je niet zoveel rolmodellen, het geeft me veel joy dat die rolmodellen er nu wel zijn voor de huidige generatie queers die wellicht worstelen met hun identiteit. Dus probeer uit je eigen bubbel te stappen en verder te kijken. En vraag advies en hulp aan anderen. Want je denkt soms dat dit alles is van de wereld wat je ziet, maar de wereld is veel groter dan wat je nu ziet. En dat ga je pas realiseren als je durft uit je eigen bubbel te stappen en mensen actief om hulp te vragen. Die hulp is er, er zijn heel veel mensen die je hulp willen geven. Je hoeft het niet alleen te doen, want je bent absoluut niet alleen!  

Het project humans of H&Q is mogelijk gemaakt door het queer emancipatiefonds Den Haag, daarom zijn wij erg benieuwd naar jouw binding met Den Haag

Ik ben geboren en getogen in Den Haag. En ik heb ook gestudeerd in Den Haag! Al mijn familieleden wonen nog steeds in Den Haag. Nu op latere leeftijd leer ik Den Haag kennen met hele andere ogen.

Interview afgelegd door Ashwari Akloe.

Hi Rashida! Kun je jezelf voorstellen?

Mijn naam is Rashida Moentadj, en ik ben een warme, creatieve en eigenzinnige geest. In het dagelijks leven hou ik me veel bezig met creativiteit. Ik sta dan ook voor creatieve zelfexpressie die ik in mijn 33 jaar op verschillende manieren uit, waaronder het schrijven van gedichten, het dragen van mooie kleding om mijn bestaan te eren, improviserende dans en de laatste tijd experimenteren met het mixen van muziek. Verder zie ik mezelf als een gepassioneerd familiemens. Ik kom uit een hecht Islamitisch gezin. Mijn moeder is Hindostaans, en mijn vader is Afro-Surinaams en Hindostaans. Dus dat maakt mij een mooie mix van twee culturen. Ik ben vooral heel hecht opgegroeid met de Hindostaanse cultuur en haar normen en waarden. Zoals het onvoorwaardelijk zorgen voor elkaar en het samen nuttigen van lekkere maaltijden. 

Naast mijn creativiteit en liefde voor mijn familie identificeer ik mij als queer-sapioseksueel. Dat houdt in dat ik mij alleen aangetrokken voel tot mensen met wie ik op intelligent vlak kan sparren. En dat varieert van algemene intelligentie tot emotionele en interpersoonlijke intelligentie waar ruimte is om samen tot zelfinzichten te komen. Het is belangrijk voor mij om filosofische gesprekken te  voeren over zingeving en vooral gesprekken met een veilige sfeer waar iedereen kwetsbaar mag zijn. Ik geloof ook in energie, en dat niks vaststaat in het leven. Je bent de regisseur van je eigen leven. In die fluïditeit ga ik graag in gesprek met mensen over wie we zijn. Wie je vandaag bent, is niet dezelfde persoon die je bent over een jaar, want we leren en groeien voortdurend. Door middel van het aangaan van liefdevolle relaties, elkaar helpen te groeien, soms pijnlijke maar vooral door een leerzame weerspiegeling van elkaar te zijn, komen we tot de essentie wie we daadwerkelijk zijn. Ik droom over een wereld waar iedereen uit de kast komt, zodat we alle delen in onszelf durven te omarmen. Ik droom van een wereld waar we allemaal erkennen dat we delen van onszelf verbergen en in beperkte vrijheid leven. Ik droom van een wereld waarin het hele concept van ‘uit de kast komen’ niet alleen gerelateerd is aan seksualiteit, maar aan een collectieve bevrijding door het bespreekbaar maken van taboe onderwerpen en het tonen van kwetsbaarheid te zien als de krachtigste tool om die vrijheid te bereiken.

Kun je een specifiek moment of ervaring delen waarin je queer joy voelde als iemand die zowel Hindostaans als queer is?

Als het gaat om queer joy, dan ervaar ik dat eerlijk gezegd elke dag! Ik geloof dat wanneer we onszelf toestemming geven en ons waardig voelen joy op verschillende niveaus kunnen ervaren. Ik zie dat mijn creatieve zelfexpressie daar een grote rol in speelt als dichteres en docente binnen het hoger onderwijs. Creatieve zelfexpressie is overal in gelaagdheid als je goed kijkt. De manier waarop ik mijn handen gebruik bij het uitdrukken van mijn gevoelens en gedachtes en zelfs de manier waarop ik loop. Een oud collega zei twee jaar geleden tegen mij: ‘’Je loopt alsof je danst.’’ en dat maakte mij bewust van mijn diepere laag als het gaat om creatieve zelfexpressie. Het is een manier van kijken naar mensen en mijn grootste bron van inspiratie tijdens het schrijven van mijn gedichten.  Dus als we het hebben over queer joy, dan zie ik dat meer als een gelaagdheid waarbij het voor mij van binnen naar buiten gaat. Een voorbeeld daarvan is mijn familie, die staan echt het dichtst bij mijn hart. Queer joy die ik met mijn familie heb ervaren is de eerste keer dat zij hebben erkend dat ik een relatie had met een vrouw. En dat ze daar compleet achter mij stonden. Het moment dat ik die erkenning kreeg, vielen al mijn angsten weg. In dat moment voelde het voor mij alsof ik de hele wereld aankon, en dat het mij niet meer uitmaakte wat andere mensen van mij dachten. In mijn wereld zou ik nooit kunnen leven zonder mijn familie. Ik word nog steeds emotioneel wanneer ik daar aan denk.  Ik voelde mij eindelijk waardig om queer liefde in mijn familie te delen en ik heb sindsdien zoveel meer liefde terug gekregen. Dit moment zal ik nooit vergeten. Het was een moment voor mij waarin alle delen van mezelf samen kwamen. Ik heb mij nog nooit eerder zo compleet gevoeld. Het was een viering van onvoorwaardelijke liefde. Verder heb ik nooit moeite gehad met het uiten van mijn queerness naar de buitenwereld toe. Als ik hier langer bij stilsta, besef ik me dat het te maken heeft met het feit dat ik als puber snel realiseerde dat ik afwijk van de norm in elke ruimte die ik betreed. Een pijnlijke realisatie die ik vaak weet om te buigen naar kracht en inspiratie voor mijn dichtkunst, maar mij soms nog steeds diep van binnen verdrietig maakt. Trouw blijven aan mezelf is altijd een thema in mijn leven geweest en nog steeds tot de dag vandaag voelt mijn aanwezigheid als een daad van verzet zodra ik mijn huis verlaat en de wereld instap. 

Ik ben echt een sociale vlinder. Ik ga graag gesprekken aan met mensen. Juist ook omdat ik zo geïntrigeerd raak door intellect. Gesprekken over spiritualiteit en zingeving voer ik maar al te graag. Zo ook met mijn vrienden, ik ben echt gezegend met een hele mooie vriendengroep van mensen die bijna allemaal queer en/of Hindostaans. We delen de slechte tijden, maar vieren ook zeker de goede tijden. Met mijn vriendengroep ervaar ik eigenlijk altijd queer joy. We zijn echt hilarisch. Door gesprekken met ze te voeren, op Bhaitak Gana te dansen, naar feestjes te gaan, en bijvoorbeeld bara te eten als pre-party snack. Joy vind ik in de meest kleine dingen en is een staat van dankbaarheid. Naarmate ik ouder word, groeit het met de dag. Het is een staat van zijn geworden en mijn queer joy transformeert steeds vaker naar queer gratefulness. Dit is iets wat ik dagelijks beoefen en ervaar, want ik geloof dat het een mindset is zolang je jezelf eraan herinnert te blijven genieten ondanks de ups en downs in het leven.

Nog een ander moment van queer joy, is toen ik afgelopen zomer voor het eerst een queer wedding heb mogen meemaken. Daar heb ik zoveel liefde, joy en vrijheid ervaren. Dat heeft me diep ontroerd en geïnspireerd om te zien hoe wij als queer community er mogen zijn, onze plek mogen claimen in de maatschappij en door iedereen gevierd kunnen worden. 

Het meest recente queer joy moment was tijdens de de fotoshoot met Renaldo Farkas van Hindostaans en Queer, en hij heeft mij zo ontzettend geïnspireerd. Ik heb enorm veel joy met hem ervaren door creatief aan de slag te gaan met zelfexpressie en mezelf te laten zien zoals ik echt ben. Juist omdat ik zichtbaar zijn in het verleden best lastig vond, omdat mijn zogenaamde complexe identiteit mij heel onzeker maakte waardoor ik geen ruimte durfde in te nemen. Ik worstelde daarnaast met het “manai ka boli syndroom”. Wat mensen over mij dachten en vonden raakte me diep, maar ik wist niet waarom. Toen ik me realiseerde dat het kwam door de conditionering vanuit mijn opvoeding kon ik het loslaten. Dat was heel bevrijdend. Nu durf ik ruimte in te nemen en ongegeneerd mezelf te zijn! Het co-creëren van de fotoshoot met Renaldo heeft me dus ontzettend veel queer joy gegeven en inzicht gegeven door de gesprekken die we hebben gevoerd. Ik zie nu in hoeveel meer ik mezelf ben geworden. Ik begrijp mezelf en het leven zoveel beter. Dus heel veel credits, dankbaarheid en liefde naar Renaldo toe!

Hoe heb je uitdagingen gerelateerd aan je identiteit overwonnen en hoe heeft dit bijgedragen aan jouw gevoel van vreugde?

Ik ben van ver gekomen. Veel mensen zien mij als een enthousiaste en warme persoonlijkheid en dat is ook wie ik in essentie ben, maar dat is een lange periode echt wel anders geweest. Ik was mij lang niet bewust van de complexiteit van mijn identiteit in de huidige samenleving. Na mijn studie Psychologie werd ik mij voor het eerst bewust van de viervoudige effecten van mijn bestaan als masculien presenterende Afro-Surinaamse Hindostaanse queer vrouw van kleur met een Islamitische achtergrond. Toen begon de zoektocht naar mijn ware zelf. 

Tijdens de zoektocht in het omarmen van queer zijn, was ik voornamelijk bang voor de afwijzing van mijn familie. Ik heb er heel lang mee gezeten. 25 jaar. Ik was namelijk 4 jaar toen ik van mezelf wist dat ik queer ben. Voor mij was het heel snel duidelijk dat ik niks had met jongens. Mijn queerness begon echter pas te leven in groep 8. Toen had ik een lesbische juffrouw. Die vond mij natuurlijk heel interessant, omdat ze van alles in mij herkende. Ik kon er toen natuurlijk geen woorden aan geven, maar dat was voor mij echt de eerste keer dat ik echt bewust werd van mijn queerness. Toen begon voor mij ook de worsteling, omdat ik mijn familie niet wilde teleurstellen. Mijn uitlaatklep toen was het uiten van mijn emoties middels dichtkunst. Ik heb toen echt notitieboeken volgeschreven. Op mijn 16^e kreeg ik mijn eerste relatie, en vanaf dan tot aan mijn 25^e heb ik deze twee werelden gescheiden gehouden. Op mijn 25^e verhuisde ik na mijn studie naar Portugal voor een halfjaar. Toen ik terug kwam besloot ik aan mijn ouders te vertellen dat ik queer ben. Toen benoemde ik het nog als lesbisch, maar tegenwoordig voel ik mij fijner bij de term ‘’queer’’, omdat het meer vrijheid omvat om te houden van wie ik wil. Ik heb heel veel tijd genomen om tot die realisatie te komen, en mezelf in alle volledigheid te accepteren en om de mogelijke afwijzing aan te kunnen. Ik begrijp nu waarom ik er zoveel moeite mee had, omdat ik afwijk van alle normen waar ik mij ooit thuis in voelde. Afwijzing was een gevolg waar ik stiekem altijd vanuit ging. Inmiddels hebben mijn ouders en de rest van de familie mij volledig geaccepteerd. Dat ik die samensmelting van alle vormen van onvoorwaardelijke liefde heb mogen ervaren, dat is voor mij echt meer dan goud waard. 

Wat zou je anderen in de Hindostaanse en queer gemeenschap adviseren over het vinden van vreugde en vervulling in hun leven?

Omarm jezelf als je beste vriend en beoefen zelfcompassie. Omring jezelf ook met mensen bij wie je kwetsbaar kunt zijn en van wie je kunt leren. Je bent onderdeel van de queer community, omdat je geboren bent om een rolmodel te zijn in deze wereld. Een rolmodel die elke persoon die jouw pad kruist eraan herinnert, confronteert en inspireert om ook authentiek en kwetsbaar te durven zijn. Dus blijf vooral je eigen waarheid uitspreken, en hou vast aan alles dat een glimlach op je gezicht tovert ondanks de angsten die er ook mogen zijn. Met de tijd zul je merken dat alles wat er tegen jou wordt gezegd, niks over jou zegt. Dat zal uiteindelijk ruimte maken voor liefdevolle connecties, omdat je hebt losgelaten wat niet voor jou is bedoeld. En je bent nooit alleen. Absoluut nooit!

Het project humans of H&Q is mogelijk gemaakt door het queer emancipatiefonds Den Haag, daarom zijn wij erg benieuwd naar jouw binding met Den Haag.

Bijna mijn hele familie woont in Den Haag, dus ik kom er sinds kleins af aan heel vaak. Door mijn mensen die er wonen, vind ik Den Haag een hele mooie stad. Ik ervaar een gevoel van warmte als ik Den Haag binnenrijd, omdat ik de stad associeer met alle vormen van onvoorwaardelijke liefde.

Interview afgelegd door Ashwari Akloe.

Zou je jezelf kunnen voorstellen?

Ik ben Nazrina Rodjan (zij/haar), 34 jaar en ik ben geboren en getogen in Rotterdam. Ik ben een queer Hindostaans-Surinaamse kunstenaar die zich richt op thema’s zoals migratie, diaspora en de representatie van gemarginaliseerde verhalen, door middel van o.a. illustraties, schilderijen en animaties.

Mijn werk komt vaak voort uit persoonlijke ervaringen, familiegeschiedenis en verhalen uit de gemeenschappen waar ik me in bevind. Hierdoor komen LHBTI-thema’s, de Surinaamse cultuur en Hindostaanse geschiedenis ook veel aan bod. Om een voorbeeld te geven, in 2021 publiceerde ik, samen met Skye Naomi Grant, het boek Queer in het Licht, waarin Nederlandse queer rolmodellen van kleur worden belicht. Daarnaast heb ik recent een nieuw sprookjesboek geïllustreerd waarin een Surinaamse twist wordt gegeven aan het klassieke verhaal van Roodkapje. Mijn werk, net zoals mijn identiteit, is een combinatie van de verhalen die horen bij mijn afkomst en de vrijheden waar ik over droom als queer persoon.

Wat betekent het voor jou om Hindostaans en queer te zijn?

Voor mij betekent Hindostaans en queer zijn dat ik vanuit een uniek perspectief naar zowel de Hindostaanse als de Nederlandse cultuur kan kijken. Queer zijn en Hindostaans zijn worden vaak als tegenstrijdige identiteiten gezien, waarbij queer zijn vaak wordt afgeschilderd als iets ‘Westers’. Maar voor mij vullen deze identiteiten elkaar juist aan. Door beide te omarmen, kan ik ruimte creëren om mijn eigen invulling te geven aan deze identiteiten.

Veel queer ruimtes — zoals uitgaansplekken en grote evenementen zoals Amsterdam Pride — zijn niet altijd toegankelijk of comfortabel vanwege een derde identiteit die er bij mij komt kijken, namelijk autistisch zijn. Deze omgevingen zijn vaak luid, druk en overweldigend, en toen ik net uit de kast kwam was er ook veel minder zichtbaarheid voor queer mensen van kleur, waardoor ik me niet altijd thuis voelde in de Nederlandse queer gemeenschap. Daardoor heb ik geleerd om mijn eigen ruimtes te creëren en verbindingen te zoeken op manieren die voor mij werken. Ik ben bijvoorbeeld een aantal jaar actief geweest in community building bij The Hang-Out 070 in Den Haag. Het idee was een ruimte te bieden voor queer jongeren van kleur, waar ze in een huiskamersetting samen konden komen om films te kijken, boeken te lezen, spelletjes te spelen, en ook ideeën te bespreken over hoe de maatschappij verbeterd kan worden.

Mijn queer zijn laat me ook toe om vanuit een andere lens naar de Hindostaanse cultuur te kijken. Het maakt zaken die binnen deze gemeenschap als normaal worden gezien minder vanzelfsprekend voor mij. Ik kan bijvoorbeeld niet rekenen op alle familieleden die op komen dagen bij mijn bruiloft. De sociale steun die voor een getrouwd heterokoppel vaak vanzelfsprekend is — daar kan ik niet op rekenen. Maar daardoor heeft mijn kijk op hoe ik mijn leven in wil vullen ook een hele andere draai gekregen. Ik ben trots op verschillende aspecten van mijn Hindostaanse cultuur, geschiedenis en identiteit. Om mijn queer zijn volledig te kunnen omarmen, moet ik me wel losmaken van aspecten van de Hindostaanse cultuur die ik als onderdrukkend ervaar. Gelukkig blijft er daarna ook zoveel moois over van de cultuur om te omarmen.

Je bent een kunstenaar en noemde net dat LHBTI-onderwerpen een rol spelen in jouw werk. Hoe verhouden jouw queer identiteit, Hindostaans zijn en de combinatie van beide zich tot de thema’s die je in je kunst verkent?

Mijn queer en Hindostaanse identiteit zijn diep verbonden met mijn kunstenaarschap, net zoals de persoonlijke beleving van elk ander kunstenaar altijd invloed heeft op het werk dat ontstaat.

Als Hindostaanse kunstenaar heb ik altijd de noodzaak gevoeld om het verhaal van mijn voorouders, die deel uitmaakten van de Indiase diaspora en het koloniale systeem van contractarbeid, te belichten. Een van mijn recente projecten is een serie van olieverfschilderijen getiteld ‘Kala Pani: 1873-2023’, waarin ik de portretten van Indiase contractarbeiders uitvergroot op canvassen en daarmee bijna letterlijk een vergrootglas leg op de onderbelichte ervaringen van vrouwen op de plantages.

Als queer kunstenaar was het voor mij vanzelfsprekend om ook na te denken over de rol van queerness in deze geschiedenis. Hoe zou het leven van een queer contractarbeider eruit hebben gezien? Zijn er sporen van te vinden op deze foto’s? Zulke vragen leiden me tot een andere interpretatie van portretten waarbij er vaak een aanname heerst dat het hier gaat om ‘beste vriendinnen’ of ‘zussen’.

In mijn werk probeer ik het Hindostaans en queer zijn zo vanzelfsprekend mogelijk te laten lijken. Een voorbeeld hiervan is mijn kunstwerk ‘Bajaar’, waarin twee verkoopsters op een markt in India te zien zijn die hun gevoelens voor elkaar openlijk tonen met een kus. Niemand op de hele plaat kijkt naar ze, omdat het in de wereld van deze tekening zo normaal is. We zijn in de echte wereld nog lang niet zover, maar ik zie het als mijn taak om als kunstenaar beelden te creëren van waar we als maatschappij naartoe zouden kunnen gaan — een toekomstbeeld waar iedereen als gelijkwaardig wordt behandeld en gezien.

Nog een voorbeeld hiervan is mijn kunstwerk ‘Kissing Brides’. Ik dacht aan hoe groot de invloed van Bollywood eigenlijk is in hoe wij denken over relaties en trouwen binnen de Hindostaanse gemeenschap, en het gebrek aan queer representatie hierin. De manier waarop er gereageerd werd op mijn eigen huwelijk binnen mijn familie heeft ertoe geleid dat ik ‘Kissing Brides’ schilderde. Ik voelde me niet gelijkwaardig behandeld en wilde daarom, vooral voor mezelf, een wereld schetsen waarin dat wel zo was. Het is het eerste werk van mij waarin ik ‘queer joy’ centraal zet.

Wat ik heb gemerkt is dat deze beelden andere queer mensen van Hindostaanse of Zuid-Aziatische afkomst diep kunnen raken. Tot op heden waren er niet zoveel beelden waar wij ons in konden herkennen en de kracht van zulke kunstwerken is dat ze het idee van Hindostaans & queer zijn helpen normaliseren. Hoe meer er van zulke beelden bijkomen en hoe wijder ze worden verspreid, hoe meer mensen het zien en beseffen dat queer zijn in de Hindostaanse gemeenschap er gewoon bij hoort.

Wat zijn de belangrijkste bronnen van vreugde in je leven als Hindostaans en queer persoon?

Ik vind vreugde in de kruispunten van mijn identiteiten. Het vinden van mensen die mijn ervaringen begrijpen geeft me altijd een gevoel van verbondenheid en thuiskomen. Ook is het maken van kunst een hele belangrijke bron van vreugde voor mij. Dat zou ik misschien wel op nummer één zetten. Tekenen en het creëren van werelden heeft me op een bepaalde manier altijd gered in situaties waar ik als autistisch kindje in het reguliere schoolsysteem niet altijd even goed tegen kon. Kunst geeft me ook de mogelijkheid om de wereld op een manier weer te geven die hoop geeft voor de toekomst, en ook daar haal ik veel voldoening en vreugde uit. Daarnaast vind ik vreugde in Hindostaanse tradities en het vieren van culturele en religieuze festivals, vooral wanneer ik ze kan herinterpreteren en er een queer draai aan kan geven. Zo maak ik ruimte voor mezelf in de cultuur waar ik met al mijn queer zijn thuishoor.

Heb je uitdagingen gekend gerelateerd aan je queer identiteit?

Ja, ondanks de relatief positieve reactie van mijn ouders en zussen, heerst er binnen de Hindostaanse gemeenschap de gedachte van manai ka boli (wat zullen mensen zeggen), wat queer zijn vaak tot een taboe maakt. Hierdoor is het volledig uit de kast komen bij de rest van mijn familie lastig. Maar ook buiten de Hindostaanse gemeenschap, in de Nederlandse cultuur, zijn er nog steeds vooroordelen en momenten van afwijzing. Nederland wordt vaak gezien als een tolerant land, maar dat betekent niet dat LHBTI-mensen overal geaccepteerd worden. Voor sommige mensen blijft queer zijn iets wat niet binnen het ‘normale’ plaatje past, en dat heb ik op subtiele manieren, maar ook heel openlijk zelf ervaren.

Wat zou je anderen in de Hindostaanse queer gemeenschap adviseren?

Zoek steun bij mensen die je accepteren voor wie je bent, ook als dat niet altijd binnen je directe omgeving of familie is. Zoek gemeenschappen op waar je je begrepen voelt en waar je mensen vindt met soortgelijke ervaringen als jij. Laat je leven niet bepalen door het idee van wat andere mensen zullen vinden. Je hoeft niet altijd in traditionele ruimtes zoals bars of festivals aansluiting te vinden als dat niet voor jou werkt. Er zijn verschillende initiatieven die een veilige en vertrouwde ruimte bieden voor queer mensen van kleur. Vind of creëer die plekken waar je jezelf kunt zijn. Geef jezelf de ruimte en tijd om je eigen weg te vinden.

Het project ‘Humans of HQ’ is mogelijk door het Queer emancipatiefonds Den Haag, daarom zijn wij erg benieuwd naar wat jouw binding is met Den Haag.

Ik was van 2017 tot 2019 actief betrokken bij het organiseren van community events bij The Hang-Out 070. Hierdoor was ik bijna elke week in Den Haag en heb ik binding met de queer gemeenschap in deze stad.

Interview afgenomen door Maithili Bansie

Kan je jezelf voorstellen? 

Mijn naam is Riyaz van Wegberg, ik ben 30 jaar en voormalig coördinator van de LGBT-organisatie The Hang-out 070. Ik ben al heel lang betrokken bij queer organizing in Den Haag. Ik heb hier ook gestudeerd en ben eigenlijk mijn hele leven hier opgegroeid — wel aan de kant van het veen, niet van het zand. 

Ik ben eigenlijk eerst uit de kast gekomen als gay. In het begin dacht ik dat ik biseksueel was, in een soort valse hoop dat het misschien nog zou veranderen. Maar uiteindelijk had ik een lange periode dat ik mezelf heel standvastig met gay identificeerde. Pas later begon ik me eigenlijk veel meer met panseksueel te identificeren.

Wat betekent het voor jou om zowel Hindostaans als queer te zijn?

Voor een lange tijd heb ik me eigenlijk niet zo Hindostaans gevoeld, omdat mijn verbinding met die cultuur voornamelijk te maken had met mijn Moksi meti-achtergrond (gemengde achtergrond): mijn Nederlandse achternaam, mijn Hindostaanse moeder, mijn Moksi meti-vader, en de Chinezen en Creolen die ook onderdeel van de familie zijn. Mijn afkomst is heel erg gemengd, waardoor ik voor mezelf niet kon plaatsen hoe ik deze afkomst moest ervaren. Er is heel veel van mijn cultuur wat ik niet kon meemaken omdat ik daar geen toegang tot had. Van mijn ouders mocht ik bijvoorbeeld geen Sranantongo leren, en Hindostaans was me ook nooit aangeleerd. Daardoor was ik mijn identiteit een beetje zelf aan het invullen. 

Wat ik zie in de zwarte gemeenschap is dat er echt sprake is van verbondenheid, omdat mensen herkenning in elkaar vinden. Dat ervaarde ik niet in de Hindostaanse gemeenschap omdat ik niet zoveel andere Hindostanen, en laat staan Hindostaanse queer mensen, in mijn leven had. Op een gegeven moment realiseerde ik me dat ik naar deze identiteit op zoek was, en na verloop van tijd werd dit steeds sterker. Ik ontdekte hoe weinig invulling ik aan mijn Hindostaanse achtergrond had gegeven. Ik begon op een gegeven moment die verbondenheid te voelen via de recepten en gerechten die ik van mijn familie heb meegekregen.

Met Hindostaanse & Queer is er een enorm sterke verbinding ontstaan. De stichting heeft me doen beseffen dat deze twee kanten van mijn identiteit met elkaar kunnen samengaan. Ik heb een hindoe-islamitische achtergrond en merk dat de meeste Hindostanen om me heen een meer traditionele hindoeïstische achtergrond hebben. Maar doordat ik toen, bij events, geïntroduceerd werd tot mensen die ook gemixt zijn, die wat meer op mij leken, zag ik dat ik ook ruimte mag innemen in deze gemeenschap. Hindostaans & Queer vormde een soort ankerpunt voor mij, een startpunt om verder te kunnen ontdekken. Dat heb je denk ik als mens nodig: een ankerpunt van waaruit je verder kan groeien. Ik kon toen erkennen dat ik Hindostaans ben, maar ook gemixt en queer. De queer Holi-viering die Hindostaans & Queer met The Hang-out 070 organiseerde vind ik een heel mooi voorbeeld; dat was voor mij een kans om mijn Hindostaanse kant te ontdekken en tegelijkertijd die verbinding met de queer gemeenschap te maken. Er is zo’n intrinsiek begrip tussen ons, ook al hebben we verschillende achtergronden. Dat gaf me echt het gevoel van thuiskomen.

Op welke manier ervaar jij vreugde als Hindostaanse queer persoon?

Heel veel joy komt voort uit lange overnachtingen — ik heb wel eens in The Hang-out geslapen na een leuk feestje. Of bijvoorbeeld de lange gesprekken met mensen, vaak over de meest uiteenlopende onderwerpen; gesprekken die over niks gingen. Maar ook samen de console pakken en via de beamer gamen. Na al het vergaderen en organiseren bleven die momenten echt hangen en gaf dat me veel plezier.

Ik probeer de zwaardere tijden te vervagen, zodat de mooie momenten blijven. Het queer zijn heeft me een gemeenschap geboden. Het is niet alleen een identiteit; het is ook activisme. Het stopt niet bij het feit dat je queer bent — vooral voorbij de queerness kijken, en verbinding maken met anderen, dat kan ik waarderen. Al helemaal wanneer het aankomt op de Hindostaanse queers, we hebben zo weinig gekeken naar onze eigen identiteit en naar hoe we dat vormgeven. Ik vind dat heel erg exciting, dat we dat nu eindelijk aan het doen zijn.

Ik wil later geen kinderen, maar als ik queer children heb — like, weggerende twintigjarigen, terwijl ik veertig ben of zo — dan zou ik ze willen geruststellen: ‘Het komt echt wel goed; vroeger strooiden we samen met poeder in de tuin!’ Dat we die gemeenschap gecreëerd hebben in Den Haag, dat we zoveel invloed hebben, dat geeft me immense joy. Dat stukje joy is voor mij ook wel altijd verbonden aan trots: ik ben trots op hoeveel we bereikt hebben, zoals het organiseren van Pride. Maar ook de rijkwijdte die Hindostaans en Queer nu heeft geeft mij vreugde.

Hoe heeft jouw begrip van queer zijn zich ontwikkeld door de jaren heen? Heb je uitdagingen gekend gerelateerd aan je identiteit?

Ik dacht vroeger wel van: oké, ik moet visibly queer — vrouwelijk — naar buiten kunnen gaan. Je kwam eigenlijk uit de kast en vanuit daar bouwde je verder, maar het ging toen veel minder om dat stukje identiteit en meer om je manier van leven en hoe je tegen dingen aankijkt. Nu is dat niet zo. Ik ervaar nu een soort vrede — ik heb de skills gevonden om te overleven en om dit ook aan andere queers door te geven. Vroeger was het meer naar mezelf gericht, naar hoe ik naar queerness keek. Nu wil ik er voor anderen zijn, voor de gemeenschap, zodat iedereen iets heeft om aan vast te houden, en dat je mensen hebt die voor je klaarstaan en ervoor zorgen dat dit ons nooit wordt afgenomen.

Is er iets dat je andere Hindoestaanse queer mensen zou adviseren in het vinden van vreugde en vervulling in hun leven?

Ik zou anderen adviseren om andere Hindostaanse queers op te zoeken. Ga naar queer evenementen, ook al heb je angst. Ga gewoon. Neem contact op met de organisatoren als je alleen en nerveus bent. Probeer mensen van kleur te ontmoeten en stel je open voor nieuwe verbindingen. 

Denk aan de rol van organisatoren of mensen die sociale situaties creëren, zoals bij feestjes: ze zouden blij zijn met de energie die je meebrengt. Als je jezelf de opdracht geeft om positieve energie door te geven, ga je nadenken over wat je deelt en waar je je energie in steekt. Zet je die energie in om je carrière zo stabiel mogelijk te maken en de typische, natte Hindostaanse droom van huisje, beestje en een afbetaalde hypotheek te vervullen? Of gaat het je vooral om de mensen om je heen, die er voor je zullen zijn? 

Ik adviseer jongeren om naar kleine evenementen te gaan waar je echte connecties kunt maken, vooral met mensen in je buurt. Ik begrijp dat veel jongeren zich terughoudend voelen, maar uiteindelijk draait het om het ontmoeten van mensen en het creëren van een netwerk van steun en liefde.

Het project ‘Humans of H&Q’ is mogelijk door het Queer emancipatiefonds Den Haag, daarom zijn wij erg benieuwd naar wat jouw binding is met Den Haag

Ik ben hier geplukt en gegroeid; ik woon al heel mijn leven hier. Ik kan heel erg waarderen wat ik hier heb: mijn vrienden — mijn mensen. Mijn wortels zijn hier zo geslagen, dat ik mezelf nergens anders meer naartoe zie gaan; ik weet wat ik aan de stad heb. 

Iemand van het kunstenaarscollectief van The Hang-out heeft mooi verwoord hoe ik mij voel in relatie tot Den Haag: sommige mensen blijven hier lang en zijn als een stevige boom waar vogeltjes op kunnen neerstrijken en vervolgens weer verder kunnen vliegen. Zo zie ik mezelf voor de stad Den Haag. Ik hoop een lange tijd een van die pilaren te zijn voor mensen die op zoek zijn naar andere queers, naar verbinding, of gewoon iemand om mee te praten. Ik wil in deze stad altijd een van die bomen zijn, samen met anderen die genieten van het samen overleven — die genieten van deze mooie band.

Interview afgenomen door Maithili Bansie

Hi Jeanette! Kan je jezelf voorstellen?

“Ik ben Jeanette Chedda (40, zij/haar), geboren en getogen in Den Haag en woon nu al 16 jaar in Delft. Van beroep ben ik spreker en redacteur. Mijn werk als spreker gaat vooral over de rechten van mensen met een handicap. Ik focus ik me hier ook op de intersecties van huidskleur en seksualiteit. Daarnaast ook op representatie en het VN-verdrag Handicap. Maar vooral die intersecties zijn voor mij belangrijk, we leven in een wit land en dat betekent ook dat er veel witte mensen die gehandicapt zijn aan het woord komen en mensen van kleur vaak niet aan het woord worden gelaten. Wij bestaan ook. Ik ben een vrouw, die zichtbaar gehandicapt is, en van kleur. Dat betekent wat voor je positie in de maatschappij. Mensen zijn zich daar niet echt van bewust. Validisme is discriminatie van mensen met een handicap. Afhankelijk van de intersecties van je identiteit wordt het allemaal ook ingewikkelder.

Ik ben een Hindostaanse Moslima. Ik ben in Nederland geboren, maar mijn ouders in Suriname, en onze voorouders in India. Ik ben mijn identiteit als Hindostaanse Moslima ook steeds meer gaan vieren en omarmen. Ik uit het ook in hoe en wie ik ben. Ik hou echt van fashion, make-up en haar en vind het ook echt fijn om me op die manier uit te drukken.

Mijn queer identiteit, is voor mij nog heel erg nieuw. Ongeveer drie jaar geleden was ik voor het eerst verliefd geworden op een vrouw. Ik ben het eigenlijk allemaal nog een beetje aan het ontdekken. Ik weet nog niet hoe ik val binnen de queer community. Ik ben nog aan het begin van m’n zoektocht, het is heel spannend.”

Kun je een specifiek moment of ervaring delen waarin je je bijzonder vreugdevol voelde als iemand die zowel Hindostaans als queer is?

“Eigenlijk altijd als ik me traditioneel kleed. Ik koppel dit niet echt aan queer zijn, omdat ik echt nog aan het begin van m’n zoektocht zit. Ik bevind me eigenlijk ook niet in spaces die queer zijn, laat staan queer spaces van kleur. Ik ben nog zoekende. Ik heb nog nooit een plek gevonden waar ik met alles van mezelf kan zijn. Die plek moet ik nog vinden.”

Wat zijn andere bronnen van vreugde in je leven?

“Ik hou echt van eten. Toen ik laatst op vakantie was naar Dubai, heb ik heel veel Indiaas eten gegeten. Ik ben dat echt gaan waarderen. Eten is echt love en joy voor mij. 
Daarnaast, wat ik al zei, ik hou gewoon van traditionele kleding. Ik vind het zo mooi, de kleuren. Het past gewoon bij wie ik van binnen ben. Ik maak mezelf altijd wel heel erg klein, ik kan nooit echt m’n hele persoonlijkheid zijn. Ik uit het wat meer in hoe ik eruitzie. Ik kan meer van m’n persoonlijkheid laten zien door hoe ik eruitzie. Als je in een wereld leeft waar je onzichtbaar bent, ik ben natuurlijk niet onzichtbaar, maar ik voel me niet gehoord en gezien. Ik word heel vaak genegeerd. Dus ik uit me echt, door mijn uiterlijk. Er zitten zoveel symbolen in m’n uiterlijk, het draagt uit wie ik ben. Het gaat ook heel natuurlijk, ik doe gewoon wat ik voel.”

Hoe draagt je gemeenschap bij aan je gevoel van geluk?

“Ik ben heel erg blij met Masala Movement. Ik ben daar zoveel toffe mensen door ontmoet. Daarnaast ook Feminist againts Ableism, het is een groep van gehandicapte feministen. Maar ik merk wel dat ik binnen de gemeenschappen nog niet helemaal mezelf kan zijn. Dat kan ik momenteel nergens in de wereld. De plek waar ik wel het dichtste bij mezelf heb kunnen komen, is toen ik een reis naar Egypte had gemaakt. Ik voelde me daar zo welkom, gezien en gehoord.”

Hoe heb je uitdagingen gerelateerd aan je identiteit overwonnen en hoe heeft dit bijgedragen aan jouw gevoel van vreugde en zelfacceptatie?

“De acceptatie van mezelf is echt een life long lesson. Ik ben eigenlijk geprogrammeerd om mezelf te haten om het feit dat ik vrouw ben, van kleur ben en gehandicapt ben. Het is moeilijk om dat te ontleren. Ik heb wel stappen gemaakt de afgelopen 10 jaar, maar ik heb echt nog wel werk te doen. Het is gewoon moeilijk want je probeert jezelf te helen, maar je wordt ook beschadigt.”

Wat zou je anderen in de Hindostaanse en queer gemeenschap adviseren over het vinden van vreugde? Misschien dingen die je nog niet hebt gedaan, maar wel zou willen.

“Zet jezelf op nummer één voordat je de hele wereld gaat redden. Denk goed na over wie je bent en waar je naartoe wilt. En zet langzaam die stappen. Ik geloof dat als je goed voor jezelf zorgt de rest ook wel vanzelf gaat. Dat betekent niet dat je niets voor andere kunt doen. Maar let goed op jezelf.”

Interview afgelegd door Arson Sadhoe