Tilottema Kalpoe

Zou je jezelf kunnen voorstellen?

Ik ben Tilottema, 27 jaar. Ik kom uit Zwijndrecht en ben geboren in Den Haag. Ik ben graag creatief bezig, lekker buiten in de natuur, maar houd ook erg van lekker niks doen in het leven, gewoon even de tijd nemen voor mezelf om te rusten. Ik ben graag met mensen bezig, ookal waardeer ik mijn eigen space. Ik heb tekenles gegeven; los van kunst vind ik lesgeven namelijk heel leuk. Ik vind de leeftijdsgroep kinderen heel leuk maar het ligt ook aan wat voor les je geeft. Momenteel geef ik taalles aan statushouders en ik merk dat ik de interacties enorm leuk vind.

Mijn queer zijn definiëren vind ik best lastig; ik denk dat ik mijzelf heel vaak eerst label als pan, maar nu zeg ik vaak gewoon queer omdat dat meer fluïde kan zijn. Voor mezelf maakt het niet echt veel uit; ik zeg soms ook gewoon tegen mensen dat ik bi ben, dan heb ik zoiets van: dan hoef ik ook niet uit te leggen wat pan is. Op die manier identificeer ik me dus meer met queer zijn.

Wat betekent het voor jou om én Hindostaans én queer te zijn?

Ik heb dat altijd als twee losse onderdelen van mijn leven gezien, maar het voelt ook wel vanzelfsprekend omdat ik het gevoel heb dat ik gewoon mezelf ben. Het voelt alsof die twee termen niet altijd samen gaan, maar het zijn wel twee onderdelen uit mijn leven die ik enorm kan waarderen; ik houd heel erg van de Hindostaanse cultuur en ben heel blij dat ik hier mezelf kan zijn.”

“Ik denk dat de twee werelden wel samen kunnen gaan. De Hindostaanse cultuur voelt als een verrijking van mijn leven en queer zijn ook. Ik merk dat ik niet meer op een bepaalde manier hoef te zijn; er is gewoon zoveel ruimte om jezelf te kunnen zijn. Ik moet toegeven dat ik nog zoekende ben, ik ben ook weer niet zo van: ik ben er helemaal uit hoe dit allemaal samen gaat. Maar voor nu voelt het alsof de twee werelden niet botsen en een fijn onderdeel van mijn leven vormen. Vroeger botsten ze bijvoorbeeld wel; het familiale aspect ervan zoals uit de kast komen.

Heb jij uitdagingen gekend gerelateerd aan je identiteit als Hindostaans en queer persoon die je vervolgens overwonnen hebt?

De realisatie dat niet iedereen je zal accepteren gaf mij kracht en zelfvertrouwen om wel achter mezelf te staan. Ik heb dat als persoon sowieso wel lastig gevonden: achter mezelf staan zoals ik ben. Op een gegeven moment leerde ik dat ik er niks aan kan doen als andere mensen niet achter mij staan. Het heeft me geholpen om blij te leren zijn met wie ik ben. Anderen kunnen daar anders naar kijken, maarja.

Hoe draagt de (Hindostaanse of queer) gemeenschap bij aan jouw gevoel van vreugde en acceptatie van jouw identiteit?

Toen ik naar de kunstacademie ging had ik voor het eerst echt dat ik in een groep met queer mensen was en dat voelde als een community voor mij. Ik kon toen veel meer van mijzelf laten zien. Ik denk dat het ook een beetje aansluit op wat ik eerder zei: dat je daardoor veel meer zelfacceptatie ervaart; veel meer van jezelf durft te laten zien. Het is wel fijn als je mensen hebt die op een bepaalde manier hetzelfde zijn als jij. Ik ontmoette daar ook andere mensen van kleur die dezelfde struggles ervaarden en ik merkte dat je aan elkaar kon relateren.

Wat voor advies zou je anderen geven in de Hindostaanse queer gemeenschap over het vinden van vreugde en vervulling in deze identiteit?

Wat voor mij het meeste hielp was meer van mezelf durven laten zien. Ik kan me voorstellen dat dat pas gebeurt wanneer je in een veilige omgeving komt, dus misschien is het vinden van zo een omgeving al heel fijn, maar vooral ook dat stukje zelfacceptatie. Ik heb soms ook het gevoel dat dat naarmate je ouder wordt komt – het kan door verschillende levensfases komen. Maar ik denk voor mij, in deze identiteit, dat het zeker wel zelfacceptatie is dat nodig was. De eerste reacties waren niet de fijnste maar ik denk dat, omdat ik achter mezelf wilde blijven staan, ik niet in conflict kwam met mezelf. Ik vond meer vervulling. Ik denk eigenlijk dat ik daarvoor best ongelukkig was en altijd zo in conflict was met mezelf. Het geeft vervulling als je op een bepaalde manier gewoon relaxter in het leven kan staan en meer jezelf kan zijn, al is dat in simpele interacties.

Het project Humans of H&Q is mogelijk door het Queer emancipatiefonds Den Haag, daarom zijn wij erg benieuwd wat jou binding is met Den Haag

Ik heb alleen in mijn eerste levensjaar in Den Haag gewoond, maar bijna 70 procent van mijn familie woont in Den Haag. Als ik naar Den Haag kom is het altijd voor familie.

Interview afgenomen door Maithili Bansie