Kai Bhawanibhiek

Zou je jezelf kunnen voorstellen (identiteit, achtergrond, cultuur, positie in LHBTI+ gemeenschap?
Ik ben Kai Bhawanibhiek, 33 jaar oud en ik woon in Amsterdam. Ik ben een homoman en al 15 jaar of langer uit de kast. Dat is in etappes gegaan. Mijn voornaamwoorden zijn hij/hem. Ik zet me al een tijdje in voor de lhbti-gemeenschap. Tijdens mijn studententijd ben ik begonnen als bestuurslid bij Expreszo (lhbti tijdschrift). In 2022 zag ik een vacature van stichting Hindostaans & Queer. Ze waren tijdens hun opstartfase op zoek naar bestuursleden. Ik heb toen gesolliciteerd, omdat ik het fijn vond te zien dat er een plek bestond – een gemeenschap – waar twee van mijn identiteiten zo samenkwamen, dus dat vond ik mooi. Ik lever nu al al twee jaar mijn bijdrage aan de stichting als algemeen bestuurslid. 

Heb je ook een persoonlijk doel als bestuurslid van Hindostaans en Queer?
Ik denk dat het persoonlijk doel eigenlijk is dat het wat makkelijker wordt voor de volgende generatie. Ik denk dat we inmiddels heel ver zijn gekomen, maar er zijn nog steeds jonge Hindostaanse queers die behoefte hebben aan gemeenschap, rolmodellen, verhalen; aan een plek waar ze veilig kunnen zijn. Ik denk dat dat echt een hele waardevolle bijdrage kan zijn voor de toekomst.

Wat betekent het voor jou persoonlijk om én Hindostaans én queer te zijn?
Ik heb dat heel lang gezien als twee tegenstrijdige identiteitskenmerken, omdat er in beide gemeenschappen geen ruimte was voor de ander – heel plat gezegd. Ik heb de afgelopen vijf tot tien jaar ontdekt dat je die plek zelf kan maken. Enerzijds door te ontdekken dat er, waar de Hindostaanse geschiedenis en -cultuur – de Indiase cultuur – vandaan komen, echt wel ruimte is ruimte is voor queerness, maar dat de huidige Hindostaanse gemeenschap dat minder heeft. Eigenlijk moet je die plek nu gaan maken en claimen met educatie en ruimte pakken. Ze beginnen steeds meer in elkaar over te vloeien en zijn minder tegenstrijdig voor mij. De dagelijkse werkelijkheid is anders, maar het komt steeds meer samen; dat vind ik wel mooi.

Wat zijn de belangrijkste bronnen van vreugde voor jou als Hindostaans en queer persoon?
Wat mij vreugde geeft is dat het adaptatievermogen van de Hindostaanse gemeenschap zich laat zien als het gaat om queerness omarmen; er komen heel veel mooie voorbeelden naar boven van bruiloften en relaties, maar ook families die eerst heel conservatief waren maar de partner van hun queer kind nu wel accepteren. Ik denk dat dat mij vreugde geeft; die mooie dingen waardoor ik verder wil gaan.

Is er nog advies dat je zou geven aan andere mensen in de Hindostaanse queergemeenschap over het vinden van vreugde en vervulling met deze intersectionele identiteit?
Ik denk dat het heel belangrijk is om jezelf te kennen. Deze twee identiteitskenmerken hebben ook heel veel te maken met al je andere persoonlijkheidskenmerken, zoals wat je leuk vindt en waar je blij van wordt. De ene wordt blij van een goed gesprek, de ander van een film en de ander van een feestavond. Ik denk dat het goed is om te raden te gaan wat jij leuk vindt; wat maakt jou blij? en kijken hoe dat past binnen de beiden culturen. Daarbij ook het advies om de Hindostaanse cultuur te exploreren, want ze is groot en breed en er is ruimte voor veel; ze is heel adaptief, dus er is hoogstwaarschijnlijk ruimte – en misschien is die ruimte al gecreëerd – voor jouw vreugde in die cultuur als Hindostaanse queer persoon.

Wat is jouw binding met Den Haag?
Den Haag is de plek waar een van de studentenverenigingen, HSFN (Hindoe Studenten Forum Nederland) waar ik mij erg heb ontwikkeld gevestigd was, dus een goed deel is in Den Haag geweest. Op die manier heeft Den Haag altijd wel een plekje in mijn hart. Door de manier waarop de stad Den Haag de Hindostaanse cultuur een plek geeft en hoe de Hindostaanse cultuur daar floreert, is het heel snel het middelpunt van de Hindostaanse cultuur in Nederland; op die manier heb ik zeker wel binding met Den Haag, ook al woon ik er niet zelf.

Interview afgenomen door Maithili Bansi