Auteur: Hindostaans & Queer

Zou je jezelf kunnen voorstellen?
Hi, leuk dat jullie dit interview met mij willen afnemen. Mijn naam is Raashmie Manna (zij/haar) en ik ben 26 jaar oud. Ik identificeer mij als queer, omdat ik het niet fijn vind om mezelf in een “hokje” te plaatsen. Mijn identiteit is oneindig en ik blijf me dagelijks ontwikkelen. Ik ben geboren en getogen in Den Haag, waarbij ik veel heb meegekregen van de Hindostaanse gemeenschap. Vanuit huis uit ben ik ook opgegroeid met het Hindoeïstische geloof. Daarnaast kan ik met trots zeggen dat ik al meer dan vijf jaar vegetariër ben! In het dagelijks leven ben ik accountant. En in mijn vrije tijd vind ik het leuk om te hardlopen, zwemmen, een natuurwandeling te maken, musea te bezoeken en gedichten te schrijven. 

Kun je een specifiek moment of ervaring delen waarin je je vreugdevol voelde als Hindostaanse queer persoon?
Dit vind ik een hele leuke en relevante vraag. Vanuit huis uit ben ik traditioneel opgevoed. Een van mijn grootste dromen is om met iemand middels Hindoeïstische huwelijksceremonie de liefde te verbinden. Toen ik aan mijn familie vertelde dat ik dit voor me zag met een queer persoon, wat ook daadwerkelijk te realiseren is, voelde het heel vreugdevol om dit met hen te delen. De liefde die je voor een ander kan voelen is voor mij niet gebonden aan hoe iemand zich identificeert!

Wat zijn de belangrijkste bronnen van vreugde in je leven als Hindostaans en queer persoon?
Wat ik persoonlijk zelf belangrijk vind, is verbinding met andere mensen. Je kan altijd iets van een ander leren! Door in gesprek te gaan met andere Hindostaanse queer personen verbreed je niet alleen je sociale kring en kennis, maar kan het ook zijn dat je iets te weten komt over jezelf. Activiteiten zoals de Pride March zorgen ervoor dat we zichtbaar zijn en die connectie kunnen aangaan. Het openstaan voor verschillende ervaringen en perspectieven zorgt ervoor dat iedereen gehoord word. Dit geeft mij vreugde in het leven, omdat ik saamhorigheid en liefde verspreiden enorm belangrijk vind.”

Wat zou je anderen in de Hindostaanse Queer gemeenschap adviseren over het vinden van vreugde?
Vreugde is iets heel persoonlijks. Iedereen heeft te maken met demons en onzekerheden. Soms weet je zelf nog niet wie je bent en waar je naartoe wilt. Dit is helemaal niet erg. Leer te accepteren dat er niet altijd één weg is. Zodra jij liefdevol met jezelf omgaat en je onzekerheden accepteert, dan zal het leven vol zitten met verassingen. Liefde zit niet alleen in jezelf, maar ook in alles om je heen. Probeer open te staan hiervoor en het leven zal vanzelf een stukje lichter aanvoelen!

Het project Humans of H&Q is mogelijk door het Queer emancipatiefonds Den Haag, daarom zijn wij erg benieuwd wat jou binding is met Den Haag
Mijn binding met Den Haag bestaat uit meerdere aspecten. Enerzijds kan ik Den Haag niet achter me laten, omdat mijn familieleden er wonen. Zij zijn een stukje thuis voor mij. Anderzijds ben ik gevormd door het kleine stadje Den Haag. Er zullen vast andere plekken zijn in Nederland waar je meer wordt uitgedaagd (al is dit natuurlijk heel persoonlijk), maar voor mij is Den Haag de plek waar ik heb geleerd mezelf te verdedigen en ook heb geleerd muziek te spelen. Als klein meisje heb ik zelfs op Bollywood dansles gezeten met mijn nichtje. Door dit soort plekken en de mensen die er wonen en komen zal ik voor eeuwig verbonden zijn met Den Haag.

Interview afgenomen door Wedica Premchand

Zou je jezelf kunnen voorstellen?
Mijn naam is Louise Autar (zij/haar, 31) en ik kom uit Rotterdam. Ik ben Surinaams-Hindostaans en identificeer me als biseksueel, maar ik gebruik ook vaak queer. Ik vind de vaagheid van de term queer erg fijn, mede omdat ik in het verleden vaak last heb gehad van een soort “queer impostersyndroom” (wanneer ben je queer genoeg en aan welke normen moet je voldoen om ‘echt’ queer te zijn?). Bij de term ‘queer’ ervaar ik, door de vaagheid en de grootheid ervan, dat je je binnen de term kan manoeuvreren hoe je wilt.

In het dagelijks leven werk ik op een universiteit, na Postcolonial & Gender Studies gestudeerd te hebben. Dankzij de combinatie van mijn eigen levenservaring, mijn studie en mijn activisme sta ik met één been in de wetenschap – met name door les te geven – en met het andere been in het culturele veld. Ik ben altijd wel bezig geweest met hoe macht een rol speelt in de maatschappij, en hoe verschillende mensen de wereld anders beleven. Deze interesse komt ook uit de identiteiten die ik met mij meedraag. Ik snapte vaak niet waarom er zoveel ongelijkheid was (en is), en in de zoektocht naar antwoorden ben ik beland in de werelden van wetenschap, literatuur, (dans)theater en andere vormen van kennis. Macht onderzoeken en de impact daarvan, ook op mijn eigen identiteit, is de rode lijn in wat ik doe.

Kun je een specifiek moment of ervaring delen waarin je je vreugdevol voelde als Hindostaanse queer persoon?Een kantelpunt voor mij waarin ik besefte dat Hindostaans en queer zijn echt samen kon bestaan, was toen ik op een event over Hindostaanse geschiedenis een mede Hindostaanse queer persoon zag met diens partner. De persoon in kwestie was met verschillende mensen aan het praten terwijl diens partner zich bezighield met verschillende leden van de familie van die persoon. Het was eigenlijk een heel simpel moment, maar juist in het simpele zo krachtig: op dat moment had ik nog niet met veel mensen gedeeld dat ik queer was, ook niet met mijn familie, waardoor het “coming out” gedeelte het punt was waar ik tot dat moment mee bezig was. Maar dat moment gaf een inkijkje in een mogelijk leven na dat grote moment: een inkijkje in hoe je de verschillende dimensies (partner, familie, community work, creativiteit) van je leven kan samenbrengen en al je identiteiten met elkaar kan vervlechten, zonder te moeten kiezen. Ik dacht echt: “Wauw! Het hoeft niet alleen eng te zijn, Hindostaans en queer zijn, het kan ook heel mooi zijn.

Wat zijn de belangrijkste bronnen van vreugde in je leven als Hindostaans en queer persoon?
Mijn vrienden, ik zie hen ook echt als mijn chosen family. Eigenlijk ben ik al een tijdje bezig met “queering” (queering betekent in deze context; het centraal stellen van queerness) hoe mijn dertigerjaren eruit gaan zien als je niet voor dat traditionele pad gaat. Als queer persoon van 31 zie ik nu veel mensen van dezelfde leeftijd om mij heen die nu richting ‘huisje boompje beestje’ gaan. En terwijl ik heel blij voor hen ben, zit ik wel met de vraag: wat als dat niet is waar mijn komende jaren over gaan draaien? Over wat dan wel? Op welke manier ga ik vormgeven aan joy, relaties en zorgen voor elkaar? Waar heb ik behoefte aan als ik mezelf niet forceer om een bepaald pad op te gaan? Hierin blijft de uitdaging om centraal te stellen wat ik leuk vind om te doen, wat ik belangrijk vind om te doen en wat mij rust geeft.

De mensen en relaties die ik in die zoektocht heb gevonden, zijn erg belangrijk voor mij, ook omdat wij met dezelfde vragen ons leven nu inrichten op een manier die bij ons past. Bijvoorbeeld: samen op vakantie gaan met vrienden, rekening houden met (mentale) gezondheid en je behoeften en de vreugde daarin herkennen, maar ook genieten van rust en “slow activities” als henna, haken, lezen en picknicken.

Hoe draagt de gemeenschap bij aan jouw gevoel van vreugde en acceptatie van je Hindostaanse en queer identiteit?
Op een cultureel event waaraan ik heb bijgedragen zat ik met een aantal kritische, feministische en de-koloniale Hindostanen aan tafel, waaronder ook mede Hindostaanse Queer, Fazle Shairmohamed. Fazle zei toen iets in de trant van: “Mijn Hindostaanse gemeenschap, dat is hier”. Dat vond ik zo een mooie uiting, want hoe groot of klein je de Hindostaanse gemeenschap ziet, ik weet dat er like-minded mensen zijn in de gemeenschap, die wel kritisch zijn, werken vanuit de-koloniale raamwerken en queer geluiden voorop willen stellen; dat is mijn gemeenschap. Door de juiste mensen te vinden en zo mijn eigen Hindostaanse gemeenschap te vormen binnen de grotere gemeenschap, ging het op een gegeven moment vrij makkelijk met het uitdragen van mijn queeridentiteit binnen de Hindostaans-Surinaamse gemeenschap. Dat heeft me heel veel vreugde gegeven, het gevoel dat dit er ook mag zijn en ik er mag ruimte voor mag en kan maken. Ik ben Hindostaans en queer, en ook op gelijk gewicht; ik ben niet alleen Hindostaans of alleen queer, ik ben Hindostaans en queer.

Hoe heb je uitdagingen gerelateerd aan je identiteit overwonnen en hoe heeft dit bijgedragen aan jouw gevoel van vreugde en zelfacceptatie?

Ik zat aanvankelijk wel met vragen als: wat betekent queerness voor mij; wat wil ik ermee in mijn leven? Zo was ik tijdens mijn studietijd in Rotterdam; mijn gezin/familie zelf. In Utrecht; mijn wetenschappelijke zelf. En in Amsterdam en Den Haag: mijn queer zelf. Ik had mijn identiteiten heel erg uitgestreken over allerlei steden. Hoewel ik daardoor verschillende kanten van mezelf kon ontwikkelen, groeide ook de noodzaak om deze kanten ook bij elkaar te moeten brengen. En dat was wel een grote uitdaging. Ik dacht ook eerst: als ik een partner heb met wie het echt serieus is, dan pas ga ik ‘uit de kast’ komen. Maar toen ik solliciteerde op een bestuursfunctie bij Hindostaans en Queer, was daar het moment dat ik ook echt werk ging maken van het bij elkaar brengen van deze identiteiten en dus ook de muren breken tussen deze delen van mijzelf. Ik wist aanvankelijk niet hoe ik ‘uit de kast’ wilde komen, maar uiteindelijk was het best chill voor mij. Dat heeft mij ook wel een gevoel van rust gegeven. Daarvoor had ik wel het gevoel dat ik steeds over mijn schouder moest kijken, en moest oppassen dat de verschillende identiteiten van mij niet in elkaar overvloeide. Maar het open zijn en het samenbrengen van de identiteiten heeft me echt rust gegeven: ze mogen met elkaar overvloeien. Ik ben ook op een punt in mijn leven dat ik sterk genoeg ben, en mijn sociale kring sterk genoeg is om mogelijke negatieve gevolgen te ondervangen.

Wat zou je anderen in de Hindostaanse queer gemeenschap adviseren over het vinden van vreugde?

Find your people, dat maakt zo een verschil. Maar vind ook het respect en de liefde voor jezelf om vreugde toe te laten en de mensen te vinden die daarbij horen. Dat gaat over eventuele partners, maar ook over vrienden en familie. Maar ik vind het ook heel belangrijk om je uit te spreken: naar mijn ervaring vind je ook verbinding door je uit te spreken over belangrijke zaken. Over queer liberation, maar ook andere vormen van activisme als antiracisme en het bestrijden van andere vormen van onderdrukking. Ik heb door mij uit te spreken, en te luisteren naar anderen die zich uitspreken tegen onderdrukking, zoveel meer verbondenheid gevoeld. Denk bijvoorbeeld aan hoe queer liberation verbonden is met de bevrijding van Palestijnen, omdat we allemaal te maken hebben met dezelfde structuren van onderdrukking. Ik haal veel inspiratie uit het werk Audre Lorde, die in The Cancer Journals onder andere schreef:

‘“I have found that battling despair does not mean closing my eyes to the enormity of the tasks of effecting change, nor ignoring the strength and the barbarity of the forces aligned against us. It means teaching, surviving and fighting with the most important resource I have, myself, and taking joy in that battle. It means, for me, recognizing the enemy outside and the enemy within, and knowing that my work is part of a continuum of women’s work, of reclaiming this earth and our power, and knowing that this work did not begin with my birth nor will it end with my death. And it means knowing that within this continuum, my life and my love and my work has particular power and meaning relative to others.”’

Ik haal kracht uit het idee dat ik bijdraag aan deze strijden, wetende dat het niet is begonnen met mij, niet gaat eindigen met mij, maar dat ik mijn deel doe in een langere strijd van bevrijding vinden.

Het project Humans of H&Q is mogelijk door het Queer emancipatiefonds Den Haag, daarom zijn wij erg benieuwd wat jouw binding is met Den Haag
Den Haag is op vele manieren de plek waar ik me heb leren uitspreken. Tijdens mijn studie ben ik als studentactivist bij STAR (Space to Talk About Race) daar echt in gegroeid. Wij hebben veel van onze events in Den Haag gedaan, community gevonden en hopelijk ook gecreëerd. Ik heb ook veel events over Hindostanen voor het eerst mogen meemaken in Den Haag. Hier merkte ik dat ik tijdens zulke events vaak bepaalde stemmen en verhalen miste. Deze frustraties groeiden, tot ik op een punt kwam dat ik tegen mijzelf zei dat ik óf alleen maar kon klagen, óf zelf kon bijdragen aan datgene dat ik miste. Dit was voor mij ook de reden om me bij Hindostaans en Queer aan te sluiten. In die zin heb ik in Den Haag zowel ervaren wat voor mij niet werkt en geëxperimenteerd met hoe community work en activisme anders kan, wat ook vandaag de dag nog doorloopt in de projecten waaraan ik bijdraag, zoals Stories of Kathak.

Interview afgenomen door Arson

Kan je jezelf voorstellen?
Hallo, ik ben Ashwari (zij/haar), 24 jaar en ik identificeer mij als queer. Ik ben geboren in Suriname, waar ik een deel van mijn kindertijd heb mogen doorbrengen. Echter ben ik ook opgegroeid in Nederland. Mede hierdoor voel ik mij erg verbonden met onze prachtige diaspora. Verder studeer ik dierwetenschappen in Wageningen. In mijn vrije tijd vind ik het leuk om te schaken, lange natuurwandelingen te maken en gedichten te schrijven! 

Kan je een specifiek moment herinneren waarin je Hindostaanse queer joy ervaarde?
Op het eerste Rangeela feestje van Hindostaans & Queer voelde ik mij heel vreugdevol als Hindostaanse queer persoon. Ik had het gevoel dat deze twee aspecten van mijn identiteit volledig samen konden komen. Ik kon bijvoorbeeld gewoon baithak gana dansen, bara’s eten en met queer mensen praten over de liefde! Ik zag mensen die op mij leken, en die met elkaar aan het dansen waren. Het gaf mij een heel veilig gevoel om daar te zijn. Ik voelde mij erg gevalideerd in mijn identiteit. Dat was voor mij de eerste keer dat mijn twee werelden samenkwamen. En waarbij ik helemaal durfde om authentiek mezelf te zijn! Meestal als ik in een queer setting ben, dan kan ik mijn hindostaanse identiteit niet volledig tot uiting laten komen. Of als ik in een Hindostaanse setting ben, dan kan ik mijn queer identiteit niet volledig uiten. Rangeela was echt de eerste keer voor mij, dus dat vond ik echt heel bijzonder. 

Wat zijn de belangrijkste bronnen van vreugde in je leven als hindostaanse queer persoon?
De belangrijkste bronnen van vreugde in mijn leven zijn mijn ouders en mijn zus. Door hen voel ik mij gevalideerd in mijn Hindostaanse queer identiteit. Ik denk dan terug aan de tijd met mijn ex-vriendin. Wanneer ze bij ons over de vloer kwam, gaf mijn moeder haar heel spontaan cadeautjes. Of als we met zijn allen thuis karaoke deden en mijn ouders haar ook erbij gingen betrekken. Of mijn vader die dan grapjes met haar maakte. Dan merkte ik dat ze een diepere band met haar opbouwden. Hierdoor voelde het voor mij ook steeds makkelijker om thuis te praten over mijn queer identiteit. De houding van mijn familie ten opzichte van mijn queerness heeft heel erg geholpen met zelfacceptatie. Mijn ouders en zus zullen altijd een onschatbare bron van vreugde in mijn leven zijn. 

Wat zou je andere in de Hindostaanse queer gemeenschap adviseren over het vinden van queer joy en vervulling in hun leven?
Wat naast de positieve houding van mijn familie heel erg heeft geholpen in zelfacceptatie is zelfeducatie. Zo heb ik mij erg verdiept in onze queer histories. Ik heb geleerd over queerness in het pre-koloniale India, en de impact van verscheidene vormen van oppressie en systemische onrecht op onze hedendaagse samenleving. Ik heb geleerd over queerness in tal van religieuze en filosofische stromingen wereldwijd, en zelfs over het voorkomen van homoseksualiteit in het dierenrijk! Ook het vinden van herkenning in inspirerende voorbeeld figuren heeft mij erg geholpen. Zo hou ik veel van poëzie en toen ik erachter kwam dat de sufi poëet Rumi ook queer was, gaf dat mij zoveel vreugde en zelfvertrouwen. Dit zou ik dan ook mee willen geven aan mensen uit de community: vind een inspirerende voorbeeldfiguur voor jezelf en probeer je in te lezen over queerness. Want we hebben en zullen altijd blijven bestaan. In complete harmonie met de natuur en al haar unieke creaties! 

Het project Humans of Hindostaans & Queer is mogelijk gemaakt door de gemeente Den Haag, daarom zijn wij erg benieuwd wat de binding van de geinterviewde is met Den Haag
Mijn vader woont in Den Haag en ik heb heel veel familie wonen in Den Haag. Ik ben er ook regelmatig te vinden. 

Interview afgenomen door Wedica Premchand

Kan je jezelf voorstellen?
Natuurlijk. Ik ben Wedica, 39 jaar oud en ik identificeer mij als Hindostaans en queer. Mijn voornaamwoorden zijn zij/haar. Toen ik uit de kast kwam, noemde ik mezelf lesbisch. Tegenwoordig voel ik mij comfortabeler bij de term queer, omdat dit een bredere definitie is. Lesbisch dekt de lading niet volledig voor mij, omdat ik mij bijvoorbeeld ook aangetrokken kan voelen tot non-binaire mensen. 

Hoe ervaar je vreugde als iemand die Hindostaans en queer is?
Het is gelaagd. Ten eerste ervaar ik vreugde wanneer ik mijn queerness kan bespreken of uiten bij familie, zoals mijn nichten, zus of moeder. Hoewel deze gesprekken soms over serieuze onderwerpen gaan, geeft het feit dat ik vrijuit kan praten over mijn queer leven veel vreugde. Homoseksualiteit is voor veel Hindostaanse families nog steeds een taboe. Mijn familie is met mij gegroeid en het is nu een onderwerp waar we openlijk over kunnen praten. Ten tweede betekent vreugde voor mij ook een daad van verzet. In de geschiedenis zijn queer mensen vaak onderdrukt of genegeerd. Dat ik nu mijn leven vrij kan leven en vreugde kan ervaren erin, voelt als een overwinning. Ten derde ervaar ik veel vreugde door de groei van de Hindostaanse queer community. Zien dat de gemeenschap groeit en elkaar ondersteunt tijdens evenementen en bijeenkomsten, dat geeft mij ook veel vreugde.

Kun je een specifiek moment beschrijven waar je veel vreugde uit hebt gehaald?
Een specifiek moment van vreugde was toen ik met mijn familie kon praten over iemand die ik aan het daten was. Het ging niet meer over het feit dat ik met een vrouw aan het daten was, maar over de liefde en relatie zelf. Mijn familie stelde dezelfde vragen als wanneer ik met een man zou daten. Dit soort gesprekken maken mij gelukkig, omdat het aantoont dat mijn queerness bij mijn familie echt geaccepteerd is.

Kun je een moment van vreugde delen dat je als een daad van verzet ervaart?
Ja, als ik met mijn queer vrienden samen ben en we gewoon plezier hebben. Bijvoorbeeld tijdens een diner of een evenement. Op zulke momenten besef ik dat we genieten van ons leven, ondanks dat er politieke partijen zijn die onze rechten het liefst zouden willen inperken. Het feit dat we vreugde kunnen ervaren ondanks deze onderdrukking, voelt als een daad van verzet.

En wat is een specifiek voorbeeld van vreugde binnen de groeiende Hindostaanse queer community?
Een mooi voorbeeld is de groei van het aantal deelnemers aan onze evenementen. Waar we begonnen met kleine bijeenkomsten, hebben we nu evenementen met meer dan honderd deelnemers. Ook initiatieven van Hindostaanse (niet-queer) activisten brengt onze community samen. Het is geweldig om te zien hoe onze gemeenschap groeit en elkaar weet te vinden tijdens verschillende activiteiten.

Wat zou je graag in de toekomst zien om jouw vreugde nog meer te vergroten?
Ik droom van een toekomst waarin niemand meer uit de kast hoeft te komen. Dat het er niet meer toe doet wie je liefhebt of hoe je je identificeert, maar dat dat gewoon een bijzaak is. 

Wat zou je anderen in de Hindostaanse queer gemeenschap adviseren over het vinden van vreugde?
Volg je hart en luister naar je eigen behoeften. Als je behoefte hebt aan verbinding met anderen in de community, durf dan de stap te zetten om mensen zoals jij te vinden. 

Is er nog iets wat je wilt toevoegen?
Het zou helpen als de Hindostaanse gemeenschap niet negatief praat over queers. Door supportive te zijn en positief te praten over queerness, kunnen we bijdragen aan zelfacceptatie en vreugde binnen onze eigen families en de bredere gemeenschap.

Ik begreep dat je ook een sterke binding hebt met Den Haag. Kun je daar iets over vertellen?
Zeker! Mijn binding met Den Haag is heel sterk. Ik woon hier al sinds mijn kleutertijd, dus nu ongeveer 35 jaar. Den Haag voelt als mijn thuis. Het is een stad die veel voor mij betekent, zowel persoonlijk als binnen mijn community.

Dank je wel voor dit openhartige gesprek, Wedica. Je hebt waardevolle inzichten gedeeld die zeker anderen zullen inspireren.
Graag gedaan. Ik hoop dat we allemaal bijdragen aan een wereld waarin iedereen vreugde kan ervaren, ongeacht hun identiteit.

Interview afgenomen door Ashwin Ramadhin

Zou je jezelf kunnen voorstellen (identiteit, achtergrond, cultuur, positie in LHBTI+ gemeenschap?
Ik ben Kai Bhawanibhiek, 33 jaar oud en ik woon in Amsterdam. Ik ben een homoman en al 15 jaar of langer uit de kast. Dat is in etappes gegaan. Mijn voornaamwoorden zijn hij/hem. Ik zet me al een tijdje in voor de lhbti-gemeenschap. Tijdens mijn studententijd ben ik begonnen als bestuurslid bij Expreszo (lhbti tijdschrift). In 2022 zag ik een vacature van stichting Hindostaans & Queer. Ze waren tijdens hun opstartfase op zoek naar bestuursleden. Ik heb toen gesolliciteerd, omdat ik het fijn vond te zien dat er een plek bestond – een gemeenschap – waar twee van mijn identiteiten zo samenkwamen, dus dat vond ik mooi. Ik lever nu al al twee jaar mijn bijdrage aan de stichting als algemeen bestuurslid. 

Heb je ook een persoonlijk doel als bestuurslid van Hindostaans en Queer?
Ik denk dat het persoonlijk doel eigenlijk is dat het wat makkelijker wordt voor de volgende generatie. Ik denk dat we inmiddels heel ver zijn gekomen, maar er zijn nog steeds jonge Hindostaanse queers die behoefte hebben aan gemeenschap, rolmodellen, verhalen; aan een plek waar ze veilig kunnen zijn. Ik denk dat dat echt een hele waardevolle bijdrage kan zijn voor de toekomst.

Wat betekent het voor jou persoonlijk om én Hindostaans én queer te zijn?
Ik heb dat heel lang gezien als twee tegenstrijdige identiteitskenmerken, omdat er in beide gemeenschappen geen ruimte was voor de ander – heel plat gezegd. Ik heb de afgelopen vijf tot tien jaar ontdekt dat je die plek zelf kan maken. Enerzijds door te ontdekken dat er, waar de Hindostaanse geschiedenis en -cultuur – de Indiase cultuur – vandaan komen, echt wel ruimte is ruimte is voor queerness, maar dat de huidige Hindostaanse gemeenschap dat minder heeft. Eigenlijk moet je die plek nu gaan maken en claimen met educatie en ruimte pakken. Ze beginnen steeds meer in elkaar over te vloeien en zijn minder tegenstrijdig voor mij. De dagelijkse werkelijkheid is anders, maar het komt steeds meer samen; dat vind ik wel mooi.

Wat zijn de belangrijkste bronnen van vreugde voor jou als Hindostaans en queer persoon?
Wat mij vreugde geeft is dat het adaptatievermogen van de Hindostaanse gemeenschap zich laat zien als het gaat om queerness omarmen; er komen heel veel mooie voorbeelden naar boven van bruiloften en relaties, maar ook families die eerst heel conservatief waren maar de partner van hun queer kind nu wel accepteren. Ik denk dat dat mij vreugde geeft; die mooie dingen waardoor ik verder wil gaan.

Is er nog advies dat je zou geven aan andere mensen in de Hindostaanse queergemeenschap over het vinden van vreugde en vervulling met deze intersectionele identiteit?
Ik denk dat het heel belangrijk is om jezelf te kennen. Deze twee identiteitskenmerken hebben ook heel veel te maken met al je andere persoonlijkheidskenmerken, zoals wat je leuk vindt en waar je blij van wordt. De ene wordt blij van een goed gesprek, de ander van een film en de ander van een feestavond. Ik denk dat het goed is om te raden te gaan wat jij leuk vindt; wat maakt jou blij? en kijken hoe dat past binnen de beiden culturen. Daarbij ook het advies om de Hindostaanse cultuur te exploreren, want ze is groot en breed en er is ruimte voor veel; ze is heel adaptief, dus er is hoogstwaarschijnlijk ruimte – en misschien is die ruimte al gecreëerd – voor jouw vreugde in die cultuur als Hindostaanse queer persoon.

Wat is jouw binding met Den Haag?
Den Haag is de plek waar een van de studentenverenigingen, HSFN (Hindoe Studenten Forum Nederland) waar ik mij erg heb ontwikkeld gevestigd was, dus een goed deel is in Den Haag geweest. Op die manier heeft Den Haag altijd wel een plekje in mijn hart. Door de manier waarop de stad Den Haag de Hindostaanse cultuur een plek geeft en hoe de Hindostaanse cultuur daar floreert, is het heel snel het middelpunt van de Hindostaanse cultuur in Nederland; op die manier heb ik zeker wel binding met Den Haag, ook al woon ik er niet zelf.

Interview afgenomen door Maithili Bansi